Państwo | |
---|---|
Skrót |
PCB |
Data założenia | |
Ideologia polityczna | |
Strona internetowa |
Brazylijska Partia Komunistyczna (port. Partido Comunista Brasileiro, PCB) – partia polityczna działająca w Brazylii.
Założona w marcu 1922 roku. Założycielami partii byli dawni aktywiści anarchistyczni[1]. Partia była członkiem Międzynarodówki Komunistycznej[1]. W marcu 1935 roku komuniści sformowali koalicję Aliança Nacional Libertadora (ANL). Do sojuszu dołączyły ugrupowania niekomunistycznej lewicy oraz ruchy liberalne i katolickie[2]. W lipcu 1935 roku ANL została zdelegalizowana. Komuniści rozpoczęli wtedy przygotowania do zbrojnego powstania i siłowego obalenia prezydenta Getúlio Vargasa[2]. Powstanie rozpoczęło się 23 listopada 1935 roku i objęło północno-wschodnią część kraju. Po czterech dniach rebelianci zostali pokonani przez siły rządowe[1][2]. Porażka powstania rozpoczęła falę antykomunistycznych represji[1].
W 1945 roku represje ustały. Partia wystartowała w wyborach parlamentarnych w tym samym roku. Przedstawiciele PCB dostali się do obu izb parlamentu[1]. W 1947 roku partia została zdelegalizowana pod naciskiem Stanów Zjednoczonych[3][1]. Jej działacze dalej działali nie spotykając się z większymi represjami. Komunistom udało się zbudować silną pozycję w związkach zawodowych[1]. W 1962 roku partię opuściła frakcja prochińska i maoistowska (PCB była partią prosowiecką)[1][3]. Rozłamowcy założyli Komunistyczną Partię Brazylii (PCdoB)[1][3].
W czasie rządów dyktatury wojskowej w latach 1964-1985 ponownie została zepchnięta do podziemia. Jej aktywiści uczestniczyli w działaniach opozycji demokratycznej[1]. W kolejnych latach została zmarginalizowana a większość jej zwolenników poparła Partię Pracujących[1].