Brazylijska gorączka krwotoczna

Inne arenowirusowe gorączki krwotoczne
	Klasyfikacje
ICD-10	A96.8

Brazylijska gorączka krwotoczna – słabo poznana choroba wirusowa, opisana po raz pierwszy w 1994 roku w miejscowości Sabiá w brazylijskim stanie São Paulo. Kolejne dwa przypadki dotyczyły pracowników laboratoriów, mających kontakt z materiałem zakaźnym.

Etiologia

Czynnikiem etiologicznym brazylijskiej gorączki krwotocznej jest RNA wirus Sabiá (SABV) zaliczany do arenawirusów Nowego Świata (kompleks Tacaribe).

Uważa się, że udział w przenoszeniu zarazka mogą mieć gryzonie. Do zakażeń laboratoryjnych doszło drogą wziewną, poprzez aspirację cząsteczek wirusa.

Objawy

W przebiegu choroby obserwowano wystąpienie objawów rzekomogrypowych (osłabienie, wysoka gorączka, dreszcze, bólu gardła, głowy, mięśni), zapalenia spojówek, objawów dyspeptycznych (bóle brzucha, biegunka, nudności i wymioty) prowadzących do odwodnienia.

Pierwsze opisane wystąpienie choroby zakończyło się zgonem pacjentki. Wystąpiły u niej krwawienia z dróg rodnych i krwiste wymioty. W preparacie sekcyjnym stwierdzono obrzęk płuc, ogniska krwotoczne i martwicze w wątrobie oraz krwawienia do przewodu pokarmowego.

W badaniach laboratoryjnych obserwowano leukopenię i podwyższenie poziomu aminotransferaz.

Leczenie

Nie opracowano leczenia przyczynowego.

Bibliografia

Acha P. N., Szyfres B. Zoonoses and Communicable Diseases Common to Man and Animals. ISBN 92-75-31992-8. (PDF)

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.