Bruce LaBruce

Bruce LaBruce
Ilustracja
Bruce LaBruce w maju 2006 roku.
Prawdziwe imię i nazwisko

Justin Stewart

Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1964
Southampton, Kanada

Zawód

reżyser, scenarzysta, producent, aktor, montażysta

Lata aktywności

od 1987

Strona internetowa

Bruce LaBruce, właśc. Justin Stewart[1] (ur. 3 stycznia 1964[2] w Southampton w prowincji Ontario) − kanadyjski pisarz, fotograf i filmowiec: reżyser, scenarzysta, producent, a okazjonalnie także montażysta i aktor[3]. Twórca awangardowego nurtu queercore[4] i ikona kina LGBT[5]. W swoich kontrowersyjnych dziełach filmowych łączy techniki artystyczne typowe dla kina niezależnego z konwencją punkowej i pornograficznej estetyki gejowskiej[6]. W jego filmy zostały wplecione sceny fetyszu i parafilii, BDSM, gwałtu, przemocy na tle rasowym, akrotomofilii, gerontophilii, uchodźców, prostytucji mężczyzn i kobiet oraz zombie[6][7].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i dorastał na 200-hektarowej farmie w Southampton[8][9] w hrabstwie Bruce, w prowincji Ontario[10] w rodzinie farmerów[11] jako jedno z pięciorga dzieci (szóste pierworodne zmarło w niemowlęctwie)[12][7]. Studiował filmoznawstwo na Uniwersytecie York[13] w Toronto.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W latach 80. pisywał dla magazynu filmowego „CineAction”[7], nadzorowanego przez swojego nauczyciela Robina Wooda[12]. Zwrócił na siebie uwagę jako autor publikacji do magazynu o tematyce queer-punkowej „J.D.s”[14] jako współredaktor wraz z G.B. Jones, która sprawiła, że zaczął się interesować polityką i zwrócił się w stronę skrajnej lewicy[7].

Pisał i fotografował między innymi dla Vice, strony internetowej Nerve.com i magazynu „BlackBook”. Był felietonistą kanadyjskiego magazynu muzycznego „Exclaim!” oraz wydawanej w Toronto gazety „Eye Weekly”. Jako redaktor i fotograf współpracował z nowojorskim „Index Magazine”[15]. Jego publikacje ukazywały się również w „Toronto Life”, „National Post” i „The Guardian”. Wydał także książkę The Reluctant Pornographer (1997)[16].

Z kinem zaczął eksperymentować jeszcze w połowie lat 80., kiedy produkował eksperymentalne filmy nakręcone w formacie Super 8: I Know What It's Like to Be Dead (1987), Boy, Girl (1987), Home Movies (1988) czy Fifth Column: Like This (1990). Jego pierwszym pełnometrażowym filmem fabularnym był homoseksualny melodramat pornograficzny No Skin Off My Ass (1993)[17], gdzie sam zagrał w nim w gejowskiego fryzjera, który zakochuje się w kliencie – młodym skinheadzie z neonazistowskiej bojówki. Był to ulubiony film Kurta Cobaina[4]. Kolejne produkcje to Super 8½ (1994)[18] i The Raspberry Reich (2004)[19].

W czarnej komedii Hustler White (1996) z Tonym Wardem pokazuje niepełnosprawnego mężczyznę uprawiającego seks[20]. Tragikomiczny dreszczowiec Otto, czyli niech żyją umarlaki (Otto; or Up with Dead People, 2008) z tytułowa rolą Jeya Crisfara i udziałem Marcela Schlutta był prezentowany na 24. edycji Sundance Film Festival (2008). Za reżyserię queerowego erotycznego filmu grozy L.A. Zombie (2010) zdobył nagrodę na Melbourne International Film Festival w kategorii „Najlepszy reżyser zagraniczny”. W melodramacie Gerontophilia (2013) obraca związek Harolda i Maude jako traktat o asymilacji i opiece zdrowotnej[20].

Pod pseudonimem Jürgen Anger wystąpił w dwóch niemieckich produkcjach gejowskich Ebo Hilla Bonking Berlin Bastards (2001) i Way Down (2005)[21], a także gościł w filmie dokumentalnym Sagat. Gwiazdor gejowskiego porno (Sagat: The Documentary, 2011) z François Sagatem, Chi Chi LaRue i Christophe’em Honoré, dramacie Boris bez Béatrice (Boris sans Béatrice, 2016) jako premier oraz australijskim dreszczowcu The Second Coming Vol.2 (2017) jako Ivan Oisin.

W marcu 2011 na deskach Hebbel am Ufer Theatre w Berlinie, LaBruce wyreżyserował operę Arnolda Schönberga Pierrot Lunaire[22] ze scenami kastracji i dilda, gdzie tytułowy Pierrot ukazany był jako człowiek transseksualny[23].

W lipcu 2014 w nowojorskiej galerii sztuki The Hole Gallery Bruce LaBruce otworzył wystawę fotografii Obscenity[24]. W czerwcu 2017 w La Fresh Gallery w Madrycie odbył się wernisaż jego wystawy Bruce LaBruce Photographs 1990-2016, gdzie można było zobaczyć m.in. portret kontrowersyjnego fotografa Terry’ego Richardsona podczas wykonywania tatuażu[25].

Wyreżyserował film krótkometrażowy Scotch Egg (2018), w ramach serii Eriki Lust XConfessions[20]. Jego komediodramat It is Not the Pornographer That is Perverse... (2018) z udziałem François Sagata (uprowadzony), Colby’ego Kellera (profesor Mariano, samobójca), Allena Kinga (maleńki diabeł) i Calvina Banksa (kierowca Ubera) był prezentowany na Festival Internacional de Cine w Puerto Vallarta (w marcu 2018)[26][27][28], Festival Internacional de Cine w Guadalajarze (w marcu 2018), Toronto International Porn Festival (w kwietniu 2018), BUT - B-Movie, Underground and Trash Film Festival (w sierpniu 2018), Berlin Porn Film Festival (w październiku 2018), Fringe! Queer Film & Arts Festival w Wielkiej Brytanii (w listopadzie 2018), Chéries-Chéris Film Festival w Paryżu (w listopadzie 2018), XXIII LesGaiCineMad w Madrycie (w listopadzie 2018)[29], Vienna Porn Film Festival (w kwietniu 2019), TLVFest (Tel Aviv International LGBT Film Festival) w Izraelu (w czerwcu 2019), AMOR Festival Internacional de Cine LGBT+ w Santiago (w czerwcu 2019)[30][31] i IX Festival PopPorn w São Paulo (w sierpniu 2019)[32].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkał w Toronto. Jest zdeklarowanym biseksualistą[33].

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Film Rezultat
2004 Melbourne Underground Film Festival Specjalna Nagroda Jury The Raspberry Reich (2004) Wygrana
Najlepsze bezpodstawne użycie seksu w filmie Wygrana
2008 Milan International Lesbian and Gay Film Festival Najlepszy film Otto, czyli niech żyją umarlaki (2008) Wygrana
2010 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Locarno Złoty Lampart (Pardo d'oro) L.A. Zombie (2010) Nominacja
Melbourne International Film Festival Najlepszy reżyser zagraniczny Wygrana
2011 HustlaBall Award Najlepszy reżyser (Wurstfilm - Dark Alley)[34][35] – Wygrana
2013 70. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji Najlepszy film (Fedeora Award) Gerontofilia (Gerontophilia, 2013) Nominacja
Queerowy Lew Nominacja
Montréal Festival of New Cinema Najlepszy film pełnometrażowy (Grand Prix Focus) Wygrana
Festiwal Filmowy w Tallinnie Najlepszy niezależny film Ameryki Północnej Nominacja
Międzynarodowy Festiwal Filmowy Molodist w Kijowie Sunny Rabbit Prize Nominacja
2014 Milan International Lesbian & Gay Film Festival Nagroda Specjalna Jury za najlepszy film Wygrana
Guadalajara International Film Festival Premio Maguey za najlepszy film pełnometrażowy Nominacja
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie Nagroda Jury Teddy Award[36] Pierrot Lunaire (2014) Wygrana
2017 Najlepszy film pełnometrażowy Misandrystki (The Misandrists, 2017) Nominacja
Ulrike's Brain (2017) Nominacja
2018 XBIZ Europa Award Najlepszy gejowski film[37][38] Flea Pit (2018) Wygrana
2019 GayVN Award Najlepszy reżyser niepełnometrażowej realizacji[39] Nominacja
Najlepszy cały seks filmowy[39] Nominacja
Najlepsza scena seksu grupowego[39]
A.J. Alexander, Allen King, Arad WinWin (w napisach: Arad), Bishop Black, Levi Karter, Pierre Emo i Valentin Braun 		Nominacja
XBIZ Award Gejowski film roku[40][41] Wygrana
Gejowski reżyser roku[41] – Wygrana
2021 GayVN Award Najlepszy reżyser filmu nie-fabularnego[42] Tom of Finland: Master Cut (2020) Nominacja

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Reżyser Scenarzysta Aktor Rola Producent Montażysta
1987 I Know What It's Like to Be Dead T T T
1987 Boy, Girl T T
1988 Home Movies T T
1991 No Skin Off My Ass T T T fryzjer T
1992 The Post Queer Tour T
1992 A Case for the Closet T
1992 Slam! T T
1995 Super 8½ T T T Bruce /Butt Double T
1996 Hustler White T T T Jürgen Anger T
1997 The YoYo Gang T
1997 Hayseed T Pan Chartreuse
1999 Skin Gang T T T walcząca ofiara
2000 Come as You Are T T T
2004 The Raspberry Reich T T T
2004 Sugar T
2007 Give Piece of Ass a Chance T
2008 Otto, czyli niech żyją umarlaki (Otto; or, Up with Dead People) T T T T
2010 L.A. Zombie T T
2013 Gerontophilia T T
2014 Pierrot Lunaire T T

Twórczość literacka

[edytuj | edytuj kod]
  • Bruce LaBruce: Ride, Queer, Ride!. Plug in Inc., 1996. ISBN 978-0921381129. (ang.).
  • Bruce LaBruce: The Reluctant Pornographer. Gutter Press, 1997. ISBN 1-896356-12-5. (ang.).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Personalidade: Bruce La Bruce (Canadá). InterFilmes.com. [dostęp 2018-05-31]. (port.).
  2. ↑ Bruce La Bruce (3 de Janeiro de 1964). Filmow. [dostęp 2018-05-31]. (port.).
  3. ↑ Bruce LaBruce. Listal. [dostęp 2018-05-31]. (ang.).
  4. ↑ a b Stach Szabłowski (2017-11-06): Zombie, pornografki i inni rewolucjoniości. Przekrój. [dostęp 2018-05-31]. (pol.).
  5. ↑ Artur Zaborski (2014-10-01): "Gerontofilia": Kiedy chłopiec kocha starca. Interia.pl. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (pol.).
  6. ↑ a b Robert Skowroński (2014-09-25): Romantyczny fetyszyzm – rozmowa z Brucem LaBrucem. Onet.pl. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (pol.).
  7. ↑ a b c d Anna Bielak (2017-08-04): Brudne sprawy [rozmowa z Bruce'em LaBruce'em]. Nowe Horyzonty. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (pol.).
  8. ↑ Bruce LaBruce. MYmovies.it. [dostęp 2018-05-31]. (wł.).
  9. ↑ Bruce La Bruce Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-05-31]. (ang.).
  10. ↑ Bruce LaBruce. FDb.cz. [dostęp 2018-05-31]. (cz.).
  11. ↑ Robert W. Frashure (2016-08-27): Bruce LaBruce in Conversation: Part Two. Psychology Today. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-16)]. (ang.).
  12. ↑ a b Robert W. Frashure (2016-08-27): Bruce LaBruce in Conversation: Part One. Psychology Today. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-16)]. (ang.).
  13. ↑ Bruce LaBruce. ČSFD.cz. [dostęp 2018-05-31]. (cz.).
  14. ↑ Jane Harris (2014-05-29): Brucito Subversivo. Believer. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
  15. ↑ Bruce LaBruce: Terry Richardson, 1998. Index Magazine. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
  16. ↑ Ismaël Houdassine: Marie-Hélène Thibault et Pier-Gabriel Lajoie dans «Gerontophilia», un film de Bruce LaBruce tourné à Montréal. The Huffington Post. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
  17. ↑ Skin Flick. Pleasure Dome. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
  18. ↑ Jim Provenzano: [https://www.ebar.com/arts_&_culture/books//299662 Arts & Culture » Books Laid Bare: new books on gay porn include filmmaker & actor interviews and Bruce La Bruce diaries]. Bay Area Reporter, 28 listopada 2020. [dostęp 2021-07-08]. (ang.).
  19. ↑ Trey Taylor (2018-01-25): Transgressive filmmaker Bruce LaBruce talks Faggotry with Slava Mogutin. „Interview”. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-24)]. (ang.).
  20. ↑ a b c Kyle Turner (2018-05-28): ‘Equality in an Inequitable System Is Ridiculous’: An Interview With Bruce LaBruce. „The Village Voice]”. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-12)]. (ang.).
  21. ↑ Zeljko Blaçe (2006-01-17): Programmers, Pirates, Prosumers and Pornographers. Springerin. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-10)]. (ang.).
  22. ↑ Michael Ladner (2011-03-10): Bruce LaBruce and Item Idem at the Opera. Butt Magazine. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
  23. ↑ “Pierrot Lunaire” - An Experimental Film from Bruce LaBruce. Reviews by Amos Lassen. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-11)]. (ang.).
  24. ↑ Lara Casselman (2014-07-09): Preview Images from Bruce LaBruce's New Show, "Obscenity". Paper Magazine. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
  25. ↑ Begoña Piña (2017-06-13): Bruce Labruce: entre el porno y la protesta. Elmundo.es. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (hiszp.).
  26. ↑ Vallarta abre sus brazos al cine contemporáneo de México y el mundo. Informavallarta.com. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
  27. ↑ Milton Colmenares (2018-03-15): Inauguran oficialmente el Festival Internacional de Cine en Puerto Vallarta. Vallarta Independiente. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
  28. ↑ “It is not the pornographer that is perverse…”. Naves Matadero. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
  29. ↑ Juan Roures (2018-11-23): 23º LesGaiCineMad (II): críticas de «It is Not the Pornographer That is Perverse…». DosManzanas. com. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-15)]. (hiszp.).
  30. ↑ AMOR Festival Internacional de Cine LGBT+ confirma nueva edición con destacado cineasta como invitado principal. El Desconcierto. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-15)]. (hiszp.).
  31. ↑ Este martes comienza AMOR Festival Internacional de Cine LGBT+. Play FM. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-15)]. (hiszp.).
  32. ↑ 9º PopPorn traz 30 filmes, expo, debates e festas sobre sexo a SP. Guia Gay São Paulo. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-24)]. (port.).
  33. ↑ Bruce LaBruce w bazie Notable Names Database (ang.)
  34. ↑ 2011 HustlaBall Award Nominees Announced, Open Through October 12. MOC Blog. [dostęp 2011-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-03)]. (ang.).
  35. ↑ HustlaBall Award – History – 2011 Winners. SMB-Berlin Events GmbH. [dostęp 2017-02-11]. (ang.).
  36. ↑ Peter Knegt (2014-02-14): Berlin: 'The Way He Looks' and 'The Circle' Lead Teddy Award Winners. indiewire.com. [dostęp 2014-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-01)]. (ang.).
  37. ↑ JC Adams (2018-08-29): CockyBoys, Indie Auteur Bruce LaBruce Open 'Flea Pit'. xbiz.com. [dostęp 2020-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-13)]. (ang.).
  38. ↑ JC Adams (2018-10-10): Flea Pit. xbiz.com. [dostęp 2020-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-13)]. (ang.).
  39. ↑ a b c Iris Blocks (2018-12-03): Nominees Announced for 2019 GayVN Awards. avn.com. [dostęp 2018-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-04)]. (ang.).
  40. ↑ Ryan Shea (2018-11-16): Austin Wolf and Other Gay Performers Score Major XBIZ Nomination. Instinct Magazine. [dostęp 2018-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-17)]. (ang.).
  41. ↑ a b Rhett Pardon (2019-01-18): 2019 XBIZ Awards Winners Announced. xbiz.com. [dostęp 2019-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
  42. ↑ 2021 GayVN Awards Nominees. avn.com. [dostęp 2021-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-20)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]