| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Bruno Nettl (ur. 14 marca 1930 w Pradze[1][2], zm. 15 stycznia 2020[3][4] w Champaign w stanie Illinois[4]) – amerykański etnomuzykolog pochodzenia czeskiego.
Syn muzykologa Paula Nettla[1][2]. W 1939 roku wyjechał wraz z ojcem do Stanów Zjednoczonych[2]. Studiował na Indiana University w Bloomington muzykologię u swojego ojca i Williego Apla oraz etnomozykologię u George’a Herzoga[1]. W latach 1949–1952 był kustoszem uniwersyteckiego archiwum płytowego[1]. W 1953 roku uzyskał stopień doktora na podstawie pracy American Indian Music North of Mexico: Its Styles and Areas (wyd. pt. North American Indian Musical Styles, Filadelfia 1954)[1][2]. W 1960 roku ukończył dodatkowe studia z bibliotekoznawstwa na University of Michigan w Ann Arbor[1][2]. Od 1953 do 1964 roku wykładał na Wayne State University w Detroit[1][2]. W latach 1956–1958 prowadził gościnnie wykłady na Uniwersytecie Kilońskim[1]. W 1964 roku został zatrudniony na University of Illinois w Urbanie, gdzie od 1967 roku był profesorem muzyki i antropologii[1][2]. Był jednym z założycieli Society for Ethnomusicology (1955)[1], od 1969 do 1971 roku pełnił funkcję jego przewodniczącego[2]. Redagował czasopismo Ethnomusicology (1961–1965) i rocznik International Folk Music Council (1974–1977)[2]. Był autorem licznych artykułów w czasopismach fachowych[1][2].
Prowadził badania terenowe wśród północnoamerykańskich Indian, w Iranie i w Europie[1]. W swojej pracy badawczej zajmował się problemami teoretycznymi i metodologicznymi[1]. Był zaangażowany w dyskusję na temat znaczenia terminu etnomuzykologia, która według niego obejmuje kulturę muzyczną ludów pierwotnych, ludów pozaeuropejskich i społeczeństw o oralnym sposobie przekazu[1]. Zadaniem etnomuzykologii jako dziedziny naukowej powinno być jego zdaniem zachowywanie tradycji muzycznych[1]. Opowiadał się za koncepcją podziału mapy muzycznej świata na areały kulturowe, jako wyróżniki przyjmując liczbę głosów i charakter relacji między nimi oraz interwałowy układ skali[1]. Zajmował się też tematyką muzyki we współczesnych miastach[1].
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])