Bulla – w starożytnym Rzymie rodzaj medalionu noszonego przez dzieci i młodzież obywateli rzymskich, zwłaszcza z patrycjuszowskich rodzin.
Krągła w kształcie bulla składała się z dwóch wypukłych części połączonych rurkowatym zawiasem umożliwiającym przeciągnięcie sznurka lub łańcuszka dla zawieszenia na szyi[1][2]. Pomiędzy nimi umieszczano często amulet chroniący przed złymi mocami (apotropaiczny)[2][3]. Powierzchnia była gładka albo zdobiona ornamentem rytym bądź trybowanym[1]. Zawieszkę tę wykonywano z blachy złotej (bulla aurea), srebrnej, brązowej, z bursztynu, a nawet ze skóry (bulla scotea)[1][2][3].
Według zwyczaju przejętego od Etrusków bulle nosiły dzieci i młodzież do osiągnięcia dojrzałości[1][a] (niekiedy nawet do czasu zawarcia małżeństwa)[3]. Nastoletni chłopiec zamiast bulli i noszonej dotąd togi z purpurowym pasem (toga praetexta)[b] otrzymywał prawo noszenia męskiej togi pełnoprawnego obywatela (toga virilis)[1][3].
W Etrurii bulla była elementem stroju dorosłych, u Rzymian dotyczyło to jedynie triumfatorów podczas uroczystości oraz kobiet z kręgu rodziny cesarskiej. W schyłkowym okresie cesarstwa noszenie bulli rozpowszechniło się zwłaszcza w Egipcie i w prowincjach afrykańskich[2]. Zwyczaj przetrwał aż do późnej starożytności, choć noszone już wtedy bulle zdobiono chrystogramem[3].