| Autor | Jarred Sumner i inni |
|---|---|
| Pierwsze wydanie | 1.0 (8 września 2023; ponad rok temu)[1] |
| Aktualna wersja stabilna | 1.1.45 (17 stycznia 2025) [±] |
| Język programowania | Zig |
| System operacyjny | Wieloplatformowe |
| Rodzaj | Środowisko uruchomieniowe |
| Licencja | MIT |
| Strona internetowa | |
Bun (dosł. bułka) – środowisko uruchomieniowe JavaScript, menedżer pakietów, program uruchamiający testy i program opakowujący kod. Został zaprojektowany przez Jarreda Sumnera jako zamiennik i rozszerzenie dla Node.js[2][3].
Bun został zbudowany w większości przy użyciu języka programowania Zig[4][2]. Jako silnik JS używany jest JavaScriptCore z WebKit[5], czyli inaczej niż w Node.js i Deno, które używają silnika V8 z Chromium[6][7][3].
Bun obsługuje łączenie, minifikację i renderowanie po stronie serwera (Svelte, Nuxt.js, Vite). Łączenie, czy opakowywanie kodu odnosi się do procesu łączenia wielu plików i zasobów, takich jak JavaScript, CSS i HTML, w jeden plik lub przynajmniej mniejszą liczbę plików, co wiąże się z ułatwieniem dystrybucji i zmniejszeniem liczby żądań serwera w celu zwiększenia wydajności strony internetowej[8].
Minifikacja to technika zmniejszenia wielkości plików z kodem poprzez zmianę kodu na krótszy, ale równoważny, czyli to kolejna metoda na zwiększenie wydajności. W wypadku Bun oprócz typowego usuwania zbędnych spacji i komentarzy, daje też możliwość skrócenia identyfikatorów, a nawet optymalizacja składni (np. łącząc statyczne ciągi znaków w jedne ciąg)[8].
Środowisko wykonawcze obsługuje m.in. SQLite3, TLS 1.3 i rozwiązywanie nazw DNS. W zestawie znajdują się również typowe narzędzia dla JS, takie jak serwer HTTP, obsługa Websocketów i haszowania[9].
Od wersji Bun 1.1 środowisko wykonawcze obsługuje system Windows w wersji 10 lub nowszej (wraz z wcześniejszym wsparciem Linuksa i MacOS)[10][11]. W 2024 wprowadzono także wieloplatformową powłokę Bun Shell do uruchamiania niektórych poleceń Bash bez konieczności instalacji dodatkowych zależności[10][11].
Według stanu na sierpień 2024 roku, Bun wypada dobrze w testach wydajności zarówno pod względem instalacji zależności, jak i budowania aplikacji JS opartych np. na React czy Vue. Przykładowo, w jednym z testów wydajności polecenie bun init wykonuje się w zaledwie 0,22 sekundy, podczas gdy npm potrzebuje na to 3,46 sekundy, a pnpm 0,29 sekundy[12].
W tych samych testach, podczas obsługi zapytań HTTP, Bun osiąga przepustowość odbioru danych na poziomie 33 MB/s i wysyłania 1,2 MB/s, w porównaniu do 16 MB/s i 553 kB/s uzyskiwanych przez Node.js. W liczbie obsługiwanych zapytań HTTP na sekundę, Bun osiąga 14 388 zapytań, znacznie przewyższając Node.js z wynikiem 6 910 zapytań na sekundę[12]. Konkretne wyniki mogą jednak zależeć od biblioteki użytej do serwowania danych – np. Fastify może nie być tak wydajny w połączeniu z Bun, jak Elysia[13].
Bun optymalizuje również wydajność testów jednostkowych napisanych dla biblioteki Jest. Wymagana jest jednak zamiana importów w plikach testów z Jest na bibliotekę Bun Test[14]. W testach z sierpnia 2024, użycie bun:test kończy się w 0,67 sekundy przy wykorzystaniu 72% mocy procesora, w porównaniu do testów uruchamianych za pomocą npx (Node), które zajmują 3,04 sekundy przy zużyciu 472% CPU[12]. Należy jednak zwrócić uwagę, że testy napisane dla innych bibliotek, np. dla biblioteki Mocha, nie będą aż tak dobrze zoptymalizowane w Bun, ponieważ biblioteka Bun Test obsługuje tylko składnię Jest[12].