Cai Tingkai | |
generał | |
Data i miejsce urodzenia |
15 kwietnia 1892 |
---|---|
Data śmierci |
24 kwietnia 1968 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1924–1948 |
Siły zbrojne |
Narodowa Armia Rewolucyjna |
Główne wojny i bitwy |
incydent szanghajski; |
Późniejsza praca |
polityk |
Cai Tingkai (chiń. upr. 蔡廷锴; chiń. trad. 蔡廷鍇; pinyin Cài Tíngkǎi; ur. 15 kwietnia 1892, zm. 24 kwietnia 1968) – chiński wojskowy, generał.
Pochodził z Luoding w prowincji Guangdong, ukończył studia na Akademii Wojskowej Baoding[1]. Brał udział w ekspedycji północnej po stronie Kuomintangu. W 1927 roku początkowo poparł komunistów i walczył w trakcie powstania w Nanchangu, szybko jednak przeszedł na stronę sił rządowych[2]. W 1932 roku dowodził obroną Szanghaju przed Japończykami podczas tzw. incydentu szanghajskiego[1].
W listopadzie 1933 roku po tym, jak został skierowany do walki z komunistami, zbuntował się wraz z Li Jishenem i Jiang Guangnaiem przeciw władzy Czang Kaj-szeka, ogłaszając powstanie rządu rewolucyjnego w prowincji Fujian. Pokonany w starciu z wojskami rządowymi na początku 1934 roku, musiał uciekać do Hongkongu[1]. Po wybuchu w 1937 roku wojny chińsko-japońskiej wrócił do kraju i walczył na terenie południowego Guangxi[2].
Po wznowieniu chińskiej wojny domowej, przeszedł w 1947 roku wraz ze swoimi oddziałami na stronę Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej[2]. W 1949 roku wszedł w skład Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej Chin i podpisał proklamację o utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej. W ChRL był członkiem Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych oraz wiceprzewodniczącym Rewolucyjnego Komitetu Chińskiego Kuomintangu[1]. Zasiadał także w Narodowej Komisji Obrony[2].