Callista Gingrich

Callista Gingrich
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1966
Whitehall, Wisconsin

11. ambasador Stanów Zjednoczonych
w Watykanie
Okres

od 2017

Przynależność polityczna

Partia Republikańska

Małżonek

Newt Gingrich

Poprzednik

Ken Hackett

Multimedia w Wikimedia Commons

Callista Louise Gingrich (z domu Bisek[1]; ur. 4 marca 1966 r.) – amerykańska bizneswoman, pisarka, producentka filmów dokumentalnych i dyplomatka, która pełni funkcję ambasadora Stanów Zjednoczonych przy Stolicy Apostolskiej. Jest żoną byłego Spikera Izby Reprezentantów USA i uczestnika republikańskich prawyborów prezydenckich Newta Gingricha[2].

Dzieciństwo i młodość

[edytuj | edytuj kod]

Callista Louise Bisek urodziła się w Whitehall, Wisconsin jako córka Alphonse Emil Bisek i Bernity (Krause) Bisek[1]. Jej ojciec pracował w pakowalni, a matka była sekretarką[3]. Ma polskie i szwajcarskie pochodzenie[4][5][6]. W 1984 r. ukończyła Whitehall Memorial High School[7]. Callista uczęszczała do Luther College w Decorah w stanie Iowa, specjalizując się w muzyce. Studia ukończyła w 1988 roku[8]. Otrzymała doktorat honoris causa Ave Maria School of Law w lutym 2018 roku[9].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1988 roku, tuż po studiach, Gingrich rozpoczęła staż w biurze republikańskiego kongresmena Steve’a Gundersona w Waszyngtonie[3]. Pod koniec stażu dołączyła do personelu kongresowego Gundersona[3], gdzie pracowała do 1995 r. W 1995 r. przeniosła się do House Committee on Agriculture, gdzie pracowała jako główny urzędnik do 2007 roku[3][10][11].

Multimedia

[edytuj | edytuj kod]

Od czasu opuszczenia House Committee on Agriculture w 2007 r. Gingrich została prezesem Gingrich Productions, firmy produkującej multimedia, którą założyła wraz z mężem[12]. Firma zajmuje się produkcją filmów dokumentalnych dotyczących historii i polityki publicznej, publikowaniem książek i biuletynów, a także produkcją programów telewizyjnych i radiowych[13].

Firma wyprodukowała dziewięć filmów dokumentalnych, w tym The First American, Divine Mercy: The Canonization of John Paul II, A City Upon A Hill, America at Risk, Nine Days that Changed the World, Ronald Reagan: Rendezvous with Destiny, Rediscovering God in America, Rediscovering God in America II: Our Heritage, and We Have the Power[14]. Filmy sprzedano w kilku tysiącach egzemplarzy[12].

Gingrich jest autorką siedmiu książek dla dzieci o Ellis the Elephant[3], m.in. Sweet Land of Liberty i Land of the Pilgrims 'Pride, o kolonizacji Ameryk. Oba znalazły się na liście bestsellerów obrazkowych książek dla dzieci The New York Times[15][16]. W 2013 r. został wydany Yankee Doodle Dandy, o rewolucji amerykańskiej[17], a w październiku 2014 r. From Sea to Shining Sea, o wyprawie Lewisa i Clarka oraz pierwszych latach Stanów Zjednoczonych[18]. W październiku 2015 ukazało się Christmas in America, o historii Bożego Narodzenia w Stanach Zjednoczonych[19]. Dokładnie rok później wydano Hail to the Chief, o prezydentach Stanów Zjednoczonych[20], a w październiku 2017 Remember the Ladies, o pierwszych damach w Stanach Zjednoczonych[21].

Wraz z mężem i Dave’em Bossie, jest współautorką fotoksiążki Ronald Reagan: Rendezvous with Destiny[22]. Gingrich jest także lektorką kilku audiobooków autorstwa jej męża[10].

Partia republikańska

[edytuj | edytuj kod]
Spotkanie Gingrich z prezydentem Donaldem Trumpem, 24 października 2017 r

Prawybory w partii republikańskiej 2012

[edytuj | edytuj kod]

W ramach starań męża, do zostania republikańskim kandydatem w wyborach prezydenckich w 2012 r., Gingrich często pojawiała się u jego boku na różnych wiecach. Na początku 2012 r. Gingrich zaczęła aktywnie angażować się w kampanię, często występując nawet bez obecności męża[23]. 10 lutego pojawiła się na Conservative Political Action Conference, dając przemówienie wprowadzające do wystąpienia jej męża[24]. Ponadto wspierała jego kampanię przemawiając na spotkaniach grup kobiet republikańskich[25], spotkaniach komitetów poparcia Gingricha[26], i wielu innych wiecach[27].

Ambasadorka Stanów Zjednoczonych przy Stolicy Apostolskiej

[edytuj | edytuj kod]

Prezydent Donald Trump mianował ją ambasadorem Stanów Zjednoczonych przy Stolicy Apostolskiej w maju 2017 r., a Senat Stanów Zjednoczonych zatwierdził tę nominację 16 października 2017 roku[28]. 22 grudnia 2017 r. Gingrich przedstawiła listy uwierzytelniające papieżowi Franciszkowi i oficjalnie przyjęła obowiązki ambasadora Stanów Zjednoczonych przy Stolicy Apostolskiej[29]. Gingrich jest 11. ambasadorem USA przy Stolicy Apostolskiej[30].

Pozostała aktywność

[edytuj | edytuj kod]

Gingrich jest wieloletnią członkinią chóru Bazyliki Niepokalanego Poczęcia w Waszyngtonie, gra także na waltorni w City of Fairfax Band w Fairfax w stanie Wirginia[31]. Pełni funkcję prezesa w Gingrich Foundation, która, oprócz innych datków charytatywnych, ustanowiła Stypendium im Newta i Callisty Gingrich dla studentów głównych kierunków muzyki instrumentalnej w Luther College w Decorah w stanie Iowa[32].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
Callista Gingrich przemawiająca na Conservative Political Action Conference w National Harbor, Maryland

Callista Bisek poznała Newta Gingricha w 1993 r., kiedy ten był whipem partii mniejszościowej, a ona pracowała w biurze kongresmena Steve’a Gundersona. Callista zeznała w 1999 r. w ramach postępowania rozwodowego Gingricha, że para rozpoczęła sześcioletni romans w 1993 r., gdy Newt był jeszcze ze swoją drugą żoną, Marianne[33][34]. Newt rozwiódł się z Marianne w grudniu 1999 r., a 18 sierpnia 2000 r. Callista i Newt pobrali się podczas prywatnej ceremonii ślubnej w Alexandrii w stanie Wirginia[2]. W 2002 r. Newt Gingrich zwrócił się do katolickiej archidiecezji Atlanty o unieważnienie jego 19-letniego małżeństwa z Marianną[35].

Małżeństwo Gingrich mieszka w McLean w stanie Wirginia[6].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Buffalo County Biographical History: Celebrating 150 Years, 1853-2003, Turner Publishing Company, 2002, ISBN 978-1-56311-842-5 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  2. ↑ a b National News Briefs; Gingrich Is Married In Alexandria Ceremony, „The New York Times”, 20 sierpnia 2000, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  3. ↑ a b c d e Ariel Levy, The Good Wife [online], The New Yorker [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  4. ↑ Catholic Advocate Newt’s Catholicism [online], web.archive.org, 29 października 2013 [dostęp 2020-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-29].
  5. ↑ A Look at 'Nine Days That Changed the World’ [online], Fox News, 25 marca 2015 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  6. ↑ a b Newt Gingrich’s Communications Director Polished Callista’s Wikipedia Page 23 Times [online], BuzzFeed News [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  7. ↑ Whitehall Times, May 16, 1984.
  8. ↑ Gingrich, Callista L. - Holy See - May 2017 [online], web.archive.org, 6 czerwca 2017 [dostęp 2020-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-06].
  9. ↑ „Dean’s Newsletter February 2018”. Ave Maria School of Law. February 28, 2018.
  10. ↑ a b Mark Benjamin, With Newt Back in the Spotlight, Callista Gingrich Follows, „Time”, 24 listopada 2011, ISSN 0040-781X [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  11. ↑ Callista Louise Gingrich - Congressional Staffer Salary Data [online], www.legistorm.com [dostęp 2020-05-02].
  12. ↑ a b Special report: Callista Gingrich - The ultimate running mate, „Reuters”, 7 grudnia 2011 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  13. ↑ About Callista Gingrich [online], Gingrich Productions, 16 maja 2017 [dostęp 2020-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-16].
  14. ↑ Callista Gingrich [online], IMDb [dostęp 2020-05-02].
  15. ↑ Children’s Picture Books - Best Sellers - Oct. 30, 2011 - The New York Times, „The New York Times”, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  16. ↑ Children’s Picture Books - Best Sellers - Dec. 2, 2012 - The New York Times, „The New York Times”, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  17. ↑ Nikki Schwab, „Callista Gingrich’s ‘Ellis the Elephant’ Turns 3", „U.S. News and World Report.”, 15 listopada 2013.
  18. ↑ Judy Kurtz, Callista Gingrich: My kids’ books aren’t political [online], TheHill, 15 października 2014 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  19. ↑ Callista Gingrich Chats With Us About Her New Book, Christmas in America [online], Le·gal In·sur·rec·tion, 23 grudnia 2015 [dostęp 2020-05-02].
  20. ↑ Newt, Callista Gingrich on 'Treason,' 'Hail to the Chief’ [online], Fox News [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  21. ↑ Book Review: Remember The Ladies By Callista Gingrich [online], The Daily Wire [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  22. ↑ Newt Gingrich and Callista Gingrich honor the legacy of President Ronald Reagan with Ronald Reagan: Rendezvous with Destiny [online], PRWeb [dostęp 2020-05-02].
  23. ↑ Callista Gingrich makes her debut as a solo campaigner Political Insider [online], web.archive.org, 22 lutego 2012 [dostęp 2020-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-22].
  24. ↑ CPAC: Callista Gingrich makes rare speaking appearance [online], www.cbsnews.com [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  25. ↑ Emily Schultheis, Gingrich courts Tennessee voters [online], POLITICO [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  26. ↑ Callista Gingrich Rallies Newt’s Supporters [online], Cumming, GA Patch, 18 lutego 2012 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  27. ↑ At Everett rally, Newt Gingrich says his energy policies would push gas down to $2.50 a gallon [online], HeraldNet.com, 24 lutego 2012 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  28. ↑ Callista Gingrich Nominated As Ambassador To The Vatican [online], NPR.org [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  29. ↑ Callista Gingrich becomes Trump’s envoy to pope as differences mount, „Reuters”, 22 grudnia 2017 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  30. ↑ A.B.C. News, Callista Gingrich likely to be named ambassador to Vatican [online], ABC News [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  31. ↑ Katherine Boyle „Callista Gingrich brings attention to Basilica of the National Shrine choir”. Washington Post.
  32. ↑ Giving: Music [online], web.archive.org, 2 lipca 2012 [dostęp 2020-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-02].
  33. ↑ Tribune News Services, GINGRICH FRIEND DATES AFFAIR TO '93 [online], chicagotribune.com [dostęp 2020-05-02] (ang.).
  34. ↑ Barron, James; David Rohde; Adam Nagourney (May 4, 2000). „PUBLIC LIVES”. The New York Times. p. 2. Retrieved January 31, 2012.
  35. ↑ „Newt Gingrich Requests Annulment in Atlanta” The Free Lance-Star [online], news.google.com [dostęp 2020-05-02].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Ambasadorowie Stanów Zjednoczonych w Watykanie