Calopterygoidea | |||
Sélys, 1850 | |||
Świtezianka dziewica z rodziny Calopterygidae | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina |
Calopterygoidea | ||
Synonimy | |||
|
Calopterygoidea – nadrodzina ważek z podrzędu równoskrzydłych. Należące tu gatunki charakteryzuje gęste użyłkowanie skrzydeł. Obejmuje 19 rodzin i kilkanaście rodzajów o niepewnej pozycji systematycznej. Prawdopodobnie stanowi takson parafiletyczny.
Należą tu ważki równoskrzydłe średniej wielkości do dużych. Ich szerokie skrzydła mają gęsto siateczkowate użyłkowanie i często posiadają metaliczny połysk. Obecnych jest na nich zwykle pięć lub więcej żyłek antenodalnych, a żyłki postnodalne nie łączą się od spodu z żyłkami poprzecznymi. Komórka dyskoidalna jest kanciasta i długa, zwykle podzielona. Trzecia żyłka wtrącona sektora interradialnego (żyłka IRiii) oraz czwarte odgałęzienie żyłki radialnej (żyłka Riv) biorą swój początek bliżej arculusa niż nodulusa, z którego to wychodzi trzecia odnoga żyłki radialnej (żyłka Riii). Żyłka analna jest od swej nasady oddzielona od krawędzi skrzydła[1].
Larwy Calopterygoidea mają zwykle głęboko wyciętą wargę dolną, a ich skrzelotchawki rektalne są trójgraniaste lub torebkowate[1].
Zasięg tego taksonu był różnie definiowany przez różnych autorów[2]. Bechly (1996) zaliczał tu Calopterygidae, Chlorocyphidae, Dicteriadidae, Euphaeidae, Polythoridae, Amphipterygidae, a także rodzaje Diphlebia, Philoganga, Pseudolestes and Thaumatoneura[3][2]. Steinmann (1997) zaliczał doń rodziny Amphipterygidae, Calopterygidae, Chlorocyphidae, Diphlebiidae, Euphaeidae, Polythoridae, Rimanellidae[1]. Rehn (2003) zawężał ich znaczenie do rodzin Calopterygidae, Chlorocyphidae, Dicteriadidae, Euphaeidae i Polythoridae[4][2]. Żadna z analiz filogenetycznych nie potwierdziła monofiletyzmu tej grupy i najprawdopodobniej jest to takson parafiletyczny, który w przyszłości może zostać rozbity na więcej nadrodzin[2].
Dijkstra i współpracownicy na podstawie przeprowadzonych badań filogenetycznych zaproponowali w 2013 następujący podział systematyczny tej "nadrodziny"[2]:
Na podziale tym bazuje system zastosowany w World Odonat List Schorra i Paulsona[5].