Canon EF-M - aparat fotograficzny (lustrzanka) firmy Canon, wyprodukowany w 1991 roku z przeznaczeniem na rynki eksportowe (poza Japonię). Jest kompatybilny z obiektywami Canon EOS, jednakże nie jest oficjalnie wymieniany jako część systemu.
Jest uproszczoną wersją aparatu Canon EOS 1000.
Podobnie jak pierwowzór, aparat posiada plastikowy bagnet obiektywu, nie ma wewnętrznej lampy błyskowej, posiada trójstrefowy pomiar matrycowy (w trybie automatycznym) i pomiar w małym polu (pseudospot), zaś w trybie manualnym ocena naświetlenia odbywa się w trybie centralnie ważonym.
Pokrętło czasu migawki zapewnia regulację w zakresie 1/1000 - 2 s (czas 2s jest zaznaczony na żółto, aby odróżnić go od 1/2s). Ustawienie A pozwala na automatyczny dobór czasu, symbol pioruna jest trybem do pracy z lampą, tryb B (bulb) otwiera migawkę na tak długo, jak długo wciskamy spust.
Pokrętło przysłony pozwala na regulację w zakresie 1:1 - 1:32 (oczywiście w zakresie oferowanym przez podłączony obiektyw), ustawienie A pozwala na automatyczny dobór przysłony, ustawienie ISO służy do zmiany czułości filmu (gdyby kod DX został błędnie odczytany lub gdy kasetka nie posiada kodu).
Ustawienie L (lock) na pokrętle przysłony wyłącza aparat.
Aparat posiada samowyzwalacz, uruchamiany poprzez naciśnięcie spustu migawki przy wciśniętym przycisku samowyzwalacza. Aparat sygnalizuje upływający czas dźwiękiem.
Aby zwinąć film przed jego końcem, należy ustawić kółko przysłony na 'ISO, odkręcić obiektyw i nacisnąć naraz przyciski samowyzwalacza i pomiaru w małym polu.
Do aparatu stosuje się jedną baterię 2CR5.
Istnieje możliwość korzystania z obiektywów z przysłoną ręczną (np. M42), wtedy przysłonę należy ustawić na "1".
Podstawową zaletą jest całkowita manualność. Zdjęcia robi się jak Zenitem, Smieną lub innymi tego typu aparatami, choć można korzystać z automatyki. Wielu amatorów ceni sobie manualny feeling tego aparatu, a mocowanie EOS pozwala na korzystanie z wszystkich posiadanych obiektywów.