Cape Cornwall (korn. Pen Kernow) – przylądek w Anglii, w Kornwalii na półwyspie Penwith. Jest umowną granicą między wybrzeżem Oceanu Atlantyckiego a kanału La Manche[1]. Przez długi czas uważany był za najbardziej na zachód wysunięty punkt Anglii. Cape Cornwall jest jedynym przylądkiem w Anglii zawierającym w nazwie cape[2]. Na szczycie wzgórza przylądkowego znajduje się kamienny monument oraz ruiny starej kapliczki Oratorium św. Heleny. Prowadzą tam dwie ścieżki spacerowe.
Przylądek jest położony ok. 6,7 km na północ od Land’s End na zachód od St Just. Dojazd jest możliwy lokalną drogą, odnogą A3071. Na miejscu znajduje się parking samochodowy i toalety.
W epoce brązu przylądek był miejscem pochówku zmarłych[1]. W czasach przed inwazją Rzymian znajdowało się tu grodzisko. Miejsce to było użytkowane w czasach panowania Rzymian na wyspie, o czym świadczy znalezisko w postaci krzyża z tamtych czasów[2], jak i pochodząca z IV w. n.e. kapliczka Oratorium św. Heleny[3]. Krzyż zaginął, prawdopodobnie wrzucony przypadkowo do studni przez proboszcza[3]. W XIX w. miejsce należało do kapitana Francisa Oatesa, mieszkańca Kornwalii i górnika, który wykupił je za pieniądze zarobione przy zarządzaniu kopalnią w południowej Afryce. Obecnie przylądek jest własnością National Trust, organizacji zajmującej się ochroną dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego w Wielkiej Brytanii.