Data i miejsce urodzenia |
17 marca 1957 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
169 cm | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Carlo Leonardo Russolillo (ur. 17 marca 1957 w Genui[1]) – włoski bokser, trzykrotny medalista mistrzostw Europy.
Wystąpił w wadze piórkowej (do 57 kg) na mistrzostwach Europy w 1977 w Halle, lecz przegrał pierwszą walkę[2]. Na mistrzostwach świata w 1978 w Belgradzie odpadł w ćwierćfinale tej kategorii wagowej[3]. Zdobył brązowy medal w wadze piórkowej na mistrzostwach Europy w 1979 w Kolonii, gdzie po wygraniu dwóch walk uległ w półfinale Caczo Andrejkowskiemu z Bułgarii[4].
Później startował w wadze lekkiej (do 60 kg). Wystąpił w niej na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie, ale w pierwszej walce przegrał z późniejszym triumfatorem igrzysk Ángelem Herrrerą z Kuby[1]. Na mistrzostwach Europy w 1981 w Tampere Russolillo zdobył srebrny medal po porażce w finale z Wiktorem Rybakowem z ZSRR[5]. Odpadł w ćwierćfinale mistrzostw świata w 1982 w Monachium[6]. Ponownie zdobył srebrny medal na mistrzostwach Europy w 1983 w Warnie. W finale pokonał go reprezentant gospodarzy Emił Czuprenski[7].
Carlo Russolillo był mistrzem Włoch w wadze lekkiej w 1979[8] i 1980[9] oraz wicemistrzem w wadze piórkowej w 1976[10].