Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
26 stycznia 2016 |
Kraj produkcji | |
Język |
angielski |
Czas trwania |
90 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Mickey Keating |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia |
Angel Herrera, Priscilla Watson |
Kostiumy |
Lauren Howard |
Montaż |
Valerie Krulfeifer |
Produkcja |
Eric B. Fleischman, Sean Tabibian, Pat Healy (wyk.) |
Wytwórnia |
Diablo Entertainment |
Carnage Park (polski tytuł telewizyjny Park makabry[1]) to amerykański film fabularny z 2016 roku, napisany i wyreżyserowany przez Mickeya Keatinga. Opowiada historię młodej kobiety, uprowadzonej przez bandytę. Nieoczekiwanie jej porywacz ginie, a ona sama staje się obiektem polowania w niebezpiecznej grze z psychopatą. W filmie w rolach głównych wystąpili Ashley Bell, Pat Healy i Alan Ruck. Światowa premiera projektu odbyła się 26 stycznia 2016 w trakcie Sundance Film Festival[2]. 1 lipca 2016 obraz ukazał się w serwisach typu VOD, a także trafił do kin na terenie Stanów Zjednoczonych[2]. Odbiór filmu przez krytyków był mieszany, lecz skłaniał się ku pozytywnemu[3].
Rok 1978. Opuszczając bank, Vivian zostaje uprowadzona przez parę bandytów. Młoda kobieta uczestniczy w ucieczce przed policją. Nieoczekiwanie jej porywacze zostają zabici przez psychopatycznego weterana wojny wietnamskiej. Mężczyzna planuje stoczyć z bohaterką śmiertelną grę pośrodku pustyni. Vivian walczy o życie.
Film zebrał mieszano-pozytywne recenzje. Agregujący recenzje filmowe serwis Rotten Tomatoes, w oparciu o dwanaście omówień, okazał Carnage Park 58-procentowe wsparcie[3]. Albert Nowicki (witryna His Name Is Death), odwołując się do stylistyki retro, jaką przyjął reżyser kręcąc projekt, pisał: "Przy jednoczesnym szacunku do Mickeya Keatinga nie jestem w stanie uznać Carnage Park za film udany. W kwietniowym Darling tropy stylistyczne wyraźnie odzwierciedlały środki wyrazu artystycznego, jakimi operowali wielcy lat 60. i 70., a brak umiaru w schizofrenicznym montażu dźwięku i obrazu pozostawał zgodny ze stanem umysłowym tytułowej bohaterki. W Carnage Park niewiele znajdziemy cech zespalających film z takimi klasykami, jak Wzgórza mają oczy czy Pułapka na turystów, a kunszt reżyserski Keatinga – którego odmówić mu nie można – nadaje projektowi cechy współczesnego art house’u prędzej niż brudnego grindhouse’u."[4] Chuck Bowen, dziennikarz współpracujący z serwisem Slant Magazine, uznał, że "film stanowi wariację na temat Teksańskiej masakry piłą mechaniczną, nakręconą w sposób godny Roba Zombie, Quentina Tarantino i Ti Westa"[3]. Bowen wydał obrazowi ocenę w postaci [3]. Scott Weinberg (nerdist.com) ocenił film na cztery i pół na pięć możliwych punktów, chwaląc przede wszystkim "niepokojącą" ścieżkę dźwiękową, "bezceremonialnie kreatywny" styl wizualny oraz nieprzewidywalność scenariusza[5].