Caroline Hoxby

Cecilia Rouse
Data urodzenia

1966

Zawód, zajęcie

ekonomistka

Narodowość

amerykańska

Alma Mater

Uniwersytet Harvarda, Uniwersytet Oksfordzki, Massachusetts Institute of Technology

Uczelnia

Uniwersytet Stanforda

Odznaczenia
Carnegie Fellowship, Sloan Fellowship, Thomas B. Fordham Prize
Strona internetowa

Caroline Hoxby (ur. jako Minter 1966) – ekonomistka amerykańska, profesor ekonomii Uniwersytetu Stanforda, dyrektorka programu badań oświatowych NBER, i pracowniczka naukowa Hoover Institution[1][2].

Zajmuje się badaniem polityki oświatowej; jest kierowniczką projektu Expanding College Opportunities, realizując randomizowany eksperyment kontrolowany poświęcony możliwościom wspierania edukacji utalentowanych osób z rodzin o niskich dochodach[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne życie i wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Studiowała ekonomię na Uniwersytecie Harvarda (B.S. cum laude 1988), Uniwersytecie Oksfordzkim ze stypendium Rhodesa (M.P. 1990) i MIT (Ph.D. 1994)[3].

W 1993 wyszła za mąż za Blaira Hoxby`ego, także absolwenta Harvardu i stypendystę Oksfordu, obecnie filologa na Stanford[3][4].

Praca i dalsze życie

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1994–2007 pracowała na Uniwersytecie Harvarda, ciesząc się popularnością wśród studentów i uzyskując pełną profesurę w 2005[1][5]. Od 2007 należy do kadry Stanford[2].

Jej zainteresowania badawcze obejmują empiryczne analizy m.in. kosztów wyższego wykształcenia, konkurencji na rynku uczelni, zarządzania funduszami szkół, i rynku e-learningu[1].

Uzyskała stypendia i granty m.in. Fundacji Forda, Carnegie, Sloana, oraz Billa & Melindy Gatesów[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Sweet Caroline, „The Harvard Crimson”, 2 marca 2005 [dostęp 2019-03-19] (ang.).
  2. a b c d Caroline Hoxby, Professor of Economics, Stanford University, Bio and CV [online], Stanford University [dostęp 2019-03-19].
  3. a b WEDDINGS; Caroline M. Minter and Blair G. Hoxby, „The New York Times”, 30 maja 1993, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-03-19] (ang.).
  4. Marcella Bombardieri, Dual careers worry academia, „The Boston Globe”, 11 czerwca 2007 [dostęp 2019-03-19] (ang.).
  5. Ken Gewertz, Six honored as Harvard College Professors, „Harvard Gazette”, 14 kwietnia 2005 [dostęp 2019-03-19] [zarchiwizowane z adresu 2006-02-16].