Łodygi silnie rozgałęzione, z licznymi, krótkimi pędami wegetatywnymi, gęsto ulistnione. Pędy kwiatonośne podnoszące się lub płożące, o długości do 13 cm (C. montelinasana) lub do 18 cm (C. frigida), gęsto ulistnione aż do kwiatostanu, najwyżej położone liście częściowo zachodzące na kwiatostan[4].
Ulistnienie naprzemianległe. Liście jednopostaciowe, równowąskie do równowąsko-lancetowatych (C. frigida) lub różnopostaciowe, dolne niemal sercowate i ucięte, górne równowąskie i ostre (C. montelinasana), zbiegające po łodydze, luźno lub gęsto zachodzące na siebie, siedzące. Blaszki liściowe płaskie lub lekko wklęsłe, obustronnie kutnerowate, bezgruczołowe lub z rozproszonymi wielokomórkowymi włoskami gruczołowymi, brzegi lekko zwinięte w górę lub płaskie[4].
Zebrane w pojedynczą, wierzchołkową główkę. Listki okrywy luźno zachodzące na siebie w kilku rzędach, zasadniczo papierzaste, białe, wystające ponad kwiaty, wzniesione, najbardziej zewnętrzne równowąskie, ostre, zielne, zielone, kutnerowate, bezgruczołowe lub z rozproszonymi wielokomórkowymi włoskami gruczołowymi, środkowe i wewnętrzne proksymalnie z pasmami grubościennych komórek (tzw. stereomów), dystalnie papierzaste i białe. Dno kwiatowe gładkie, pozbawione okryw (tzw. palea). Korona kwiatu żółta, rurkowata, powyżej mniej więcej dzwonkowata. Płatki korony wzniesione, trójkątne, ostre, z wielokomórkowymi włosami gruczołowymi na zewnątrz. Pręciki bez ostróg, wierzchołkowo z lancetowatymi, tępymi wyrostkami wielkości pylników lub trochę cieńszymi, u nasady z krótkimi i rozgałęzionymi wyrostkami. Szyjka słupka dwudzielna, o rozgałęzieniach uciętych, z tępymi, skierowanymi wierzchołkowo-brzusznie[4].
Cylindryczne do jajowato-cylindrycznych niełupki z dwiema wiązkami naczyniowymi, pokryta gęsto ułożonymi włoskami, które prostują się po zmoczeniu. Puch kielichowy złożony z wolnych, szorstkich do bródkowatych szczecinek położonych w jednym rzędzie[4].
Kwitną od czerwca do lipca (C. montelinasana) lub sierpnia (C. frigida)[4].
Siedlisko
Krzemionkowe szczeliny skalne, na wysokości 780–2600 m n.p.m. (C. frigida) lub granitowe i łupkowe szczeliny skalne, na wysokości 900–1200 m n.p.m. (C. montelinasana)[4].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑ abcdefghijkM. Galbany-Casals, L. Sáez, Carles Benedí. Taxonomy of Castroviejoa, a new genus of Gnaphalieae (Asteraceae), endemic to the Mediterranean Islands Corsica and Sardinia. „Australian Systematic Botany”. 17 (6), s. 581, 2004. DOI: 10.1071/SB04008.