Cebularz

Cebularz
wypiek
Ilustracja
Cebularz lubelski
Kuchnia

żydowska, polska

Miejsce powstania

Lublin

Składniki

mąka, cebula, mak, olej, drożdże, sól

Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Wartość odżywcza
(100 g)
Wartość energetyczna 1030 kJ (246 kcal)
Białka 4,6 g
Węglowodany 39 g
Tłuszcze 15 g
Dane liczbowe na podstawie: Tabele kalorii[1]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[2]

Cebularz – wywodzący się z kuchni żydowskiej pszenny placek, o średnicy od 15 do 20 centymetrów, pokryty pokrojoną w kostkę cebulą wymieszaną z makiem (15%–20%), charakterystyczny dla Lubelszczyzny[3].

Cebularz to jeden z najbardziej popularnych produktów tradycyjnych w województwie lubelskim. Pierwsze wzmianki na jego temat, a także przekazywana z pokolenia na pokolenie receptura, sięgają XIX stulecia. Jako pierwsi cebularze zaczęli wypiekać Żydzi z lubelskiego Starego Miasta, a przed II wojną światową był już on znanym przysmakiem na całej Lubelszczyźnie.

Józef Honig tak wspominał przedwojenne przysmaki Lublina[4]:

Były dobre chleby, bułeczki. Jaki był – cebularz!!! Żydowskie piekarnie były bardzo dobre. Jaki był placek żydowski! Były cebularze – jaki to był smak!!! Te bułki jakie były. Jeszcze tu był Zięba na Kalinie, tam z tyłu, za cmentarzem. Jaki on miał chleb, jakie bułki miał... Ale on nie oszukiwał. Dodał masło, dodał mleko. Do ciasta dodał wszystko.

W 2007 roku cebularz został wpisany na listę produktów tradycyjnych[3], a od sierpnia 2014 jest chroniony prawem Unii Europejskiej jako produkt regionalny[5][6].

Od 2017 roku w Lublinie działa Regionalne Muzeum Cebularza[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Cebularz - Piekarnia Halina - Pieczywo pszenne. Tabele kalorii. [dostęp 2019-02-03].
  2. ↑ Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).
  3. ↑ a b Cebularz lubelski – Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. minrol.gov.pl. [dostęp 2019-02-03].
  4. ↑ Józef Honig: Przedwojenne przysmaki. Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”, 1999-03-01. [dostęp 2019-01-27].
  5. ↑ Cebularz lubelski chroniony w UE. Ma certyfikat jakości. tvn24bis.pl, 2014-08-05. [dostęp 2014-08-05].
  6. ↑ UE chroni cebularz lubelski. Koniec handlu podróbkami?. wyborcza.pl, 2014-08-05. [dostęp 2014-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  7. ↑ Małgorzata Szlachetka: Cebularz ma swoje muzeum w Lublinie. Kurier Lubelski, 2017-07-17. [dostęp 2019-01-27].