Centiloquium – powstały przypuszczalnie między V a VII wiekiem, oryginalnie w języku greckim, anonimowy tekst astrologiczny. Dawniej jego autorstwo błędnie przypisywano Klaudiuszowi Ptolemeuszowi[1].
Dzieło składa się ze 100 krótkich aforyzmów, od czego też pochodzi łacińska nazwa Centiloquium[1]. Jego grecka nazwa brzmiała καρπος (karpos „owoc”), gdyż miało ono zawierać „owoc” nauk Ptolemeusza[2]. W istocie Ptolemeuszowe autorstwo ma charakter apokryficzny, aforyzmy zawierają bowiem hermetyczne elementy obce nauce aleksandryjskiego astronoma, a język jest właściwy raczej późnoantycznej grece. Na początku X wieku Ahmad ibn Yusuf ibn al-Dayah przełożył Centiloquium na arabski i opatrzył komentarzem[2]. W wieku XII pojawiły się jego łacińskie tłumaczenia dokonane przez Jana z Sewilli, Platona z Tivoli oraz Hugona z Santalli, które wywarły wpływ na rozwój średniowiecznej astrologii[1][2].