Centurion Air Cargo

Centurion Air Cargo

IATA WE ICAO CWC Znak CHALLENGE CARGO
Historia
Data założenia	8 listopada 1985
Lokalizacja
Państwo	Stany Zjednoczone
Baza	Port lotniczy Miami
Flota
Liczba samolotów	4
Liczba tras	16
Przedsiębiorstwo
Siedziba	Miami
Członkowie zarządu	Johnny Millon (CEO) Marcos Montesano (CFO) Alfonso Conrado Rey (Prezes Zarządu)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Centurion Air Cargo – amerykańskie linie lotnicze cargo z siedzibą na lotnisku w Miami na Florydzie. Wykonują planowe loty towarowe głównie na terenie Ameryki Centralnej i Południowej, a także loty czarterowe. Specjalizują się w przewozie owoców morza, warzyw, kwiatów i żywych zwierząt do i z Ameryki Łacińskiej. Główną bazą linii jest Port lotniczy Miami.

Historia

Linie zostały założone w 1985 roku, jako spółka należąca do Challenge Air Transport. Zależność ta trwała zaledwie rok, w 1986 Centurion Air Cargo przemianowano na podmiot niezależny. W czerwcu 1999 United Parcel Service wykupił majątek Challenge Air Cargo, z wyjątkiem nazwy i licencji^[1]. W 2001 roku zmieniono nazwę Challenge Air Cargo na Centurion Air Cargo^[2].

W 2006 roku Centurion Air Cargo na mocy umowy połączyły się z Wright Bros. Aviation z siedzibą w Miami, porozumienie zostało podpisane 30 czerwca przez George Gonzalesa (CEO Centurion Air Cargo) i Alfonso Reya (CEO Wright Bros Aviation)^[3].

W 2010 roku ogłoszono zamiar wykupu połączeń i aktywów upadających amerykańskich linii Arrow Cargo. Reprezentanci Centurion Air Cargo nie potwierdzili oficjalnie tej informacji. To posunięcie oznaczałoby umocnienie pozycji na rynku przewozów towarowych oraz powiększenie floty Centurion^[4].

Flota

Flotę Centurion Air Cargo stanowią następujące samoloty (stan na listopad 2011)^[5]:

• 4 x McDonnell Douglas MD-11F

Porty docelowe

Centurion Air Cargo obsługuje 16 portów lotniczych w 11 krajach obu Ameryk i Europy^[6].

Ameryka Północna

•  Stany Zjednoczone
  • Miami – Port lotniczy Miami (hub)
  • Nowy Jork – Port lotniczy Nowy Jork-JFK

Ameryka Centralna i Południowa

•  Argentyna
  • Buenos Aires – Port lotniczy Buenos Aires-Ezeiza
•  Brazylia
  • Campinas – Port lotniczy Campinas-Viracopos
  • Kurytyba – Port lotniczy Afonso Pena
  • Manaus – Port lotniczy Manaus
  • Rio de Janeiro – Port lotniczy Rio de Janeiro-Galeão
•  Chile
  • Santiago – Port lotniczy Santiago de Chile
•  Kolumbia
  • Bogota – Port lotniczy Bogota-El Dorado
  • Medellín – Port lotniczy José María Córdova
•  Panama
  • Panama – Port lotniczy Panama
•  Paragwaj
  • Ciudad del Este – Port lotniczy Guarani
•  Peru
  • Lima – Port lotniczy Lima-Jorge Chávez
•  Urugwaj
  • Montevideo – Port lotniczy Montevideo-Carrasco
•  Wenezuela
  • Caracas – Port lotniczy Caracas

Europa

•  Niemcy
  • Frankfurt – Port lotniczy Frankfurt-Hahn

Wypadki i katastrofy

• 27 kwietnia 2002 tuż po starcie z lotniska w San Salvador piloci samolotu McDonnell Douglas DC-10-40F (N141WE) usłyszeli głośny huk, a następnie zauważyli spadek ciśnienia w dwóch systemach hydraulicznych, co doprowadziło do częściowej utraty kontroli nad maszyną. Załoga zdołała zawrócić i wylądować. Śledztwo wykazało, że lewe skrzydło samolotu jest poważnie uszkodzone, a przewody hydrauliczne poprzecinane. Uszkodzenia spowodowane były przez wybuch opony, który nastąpił po najechaniu na część samolotu Boeing 727 leżącą na pasie startowym. Nikt nie został ranny, na pokładzie znajdowało się 5 osób załogi^[7].
• 7 lipca 2008 roku Boeing 747-209BSF (N714CK) wyleasingowany od Kalitta Air przewoził kwiaty z Bogoty do Miami. Tuż po starcie załoga zgłosiła pożar silnika. Samolot uderzył w farmę zabijając trzy osoby znajdujące się na niej, a następnie rozpadł się na części i stanął w płomieniach. Wśród załogi, składającej się z ośmiu osób, nie było ofiar śmiertelnych^[8].
• 28 kwietnia 2004 McDonnell Douglas DC-10-30F (N189AX) lądował na pasie 13L w Bogocie, kiedy maszyna (według zeznań^[czyich?]) wjechała w dziurę w pasie startowym, co spowodowało, że nie zdołała zatrzymać się przed jego końcem. Samolot strącił urządzenia ILS, po czym zatrzymał się w polu z poważnymi uszkodzeniami skrzydeł i kadłuba. Śledztwo wykazało, iż załoga podchodziła do lądowania bez spojlerów i z nadmierną prędkością, także zignorowała powtarzające się alarmy GPWS^[9].
• 20 października 2009 roku podczas lądowania na lotnisku w Montevideo w samolocie McDonnell Douglas MD-11F (N701GC) zapadło się prawe podwozie główne. Załoga zdołała zatrzymać maszynę. Nikomu nic się nie stało, na pokładzie znajdowało się 5 osób załogi^[10].

Przypisy

1. Centurion Air Cargo INC v. United Parcel Service CO. United States Court of Appeals - Eleventh Circuit. [dostęp 2011-11-06]. (ang.).
2. 07/20/2001 -- Amendment and Name Change. Florida Department of State. [dostęp 2011-11-06]. (ang.).
3. 08/29/2006 -- Merger. Florida Department of State. [dostęp 2011-11-06]. (ang.).
4. Arrow Air may lay off 473, cease operations. South Florida Business Journal, 12.04.2010. [dostęp 2011-11-06]. (ang.).
5. Airline Certificate Information - Detail View. Federal Aviation Administration. [dostęp 2011-11-06]. (ang.).
6. Destinations. Centurion Air Cargo. [dostęp 2011-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-03)]. (ang.).
7. Accident description - Centurion Air Cargo - 27 APR 2002. Aviation Safety Network. [dostęp 2011-11-07]. (ang.).
8. Accident description - Centurion Air Cargo - 07 JUL 2008. Aviation Safety Network. [dostęp 2011-11-07]. (ang.).
9. Accident description - Centurion Air Cargo - 28 APR 2004. Aviation Safety Network. [dostęp 2011-11-07]. (ang.).
10. Accident description - Centurion Air Cargo - 20 OCT 2009. Aviation Safety Network. [dostęp 2011-11-07]. (ang.).