Chantal Réga

Chantal Réga
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1955
Nîmes

Wzrost

166 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Mistrzostwa Europy
brąz Ateny 1982 bieg na 400 m przez płotki
Igrzyska śródziemnomorskie
złoto Split 1979 bieg na 100 m
złoto Split 1979 sztafeta 4 × 100 m
Uniwersjada
brąz Meksyk 1979 sztafeta 4 × 100 m
Mistrzostwa Europy juniorów
srebro Duisburg 1973 bieg na 100 m przez płotki

Chantal Réga (ur. 7 sierpnia 1955 w Nîmes[1][2]) – francuska lekkoatletka, płotkarka i sprinterka, dwukrotna olimpijka.

Zdobyła srebrny medal w biegu na 100 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy juniorów w 1973 w Duisburgu[3][4]. Odpadła w eliminacjach biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu[5], w półfinale biegu na 100 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[6] oraz w eliminacjach biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach i na halowych mistrzostwach Europy w 1976 w Monachium[7].

Zajęła 8. miejsce w finale biegu na 200 metrów i odpadła w eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu[1]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1977 w San Sebastián zajęła 4. miejsce w biegu na 60 metrów[8]. Zajęła 8. miejsce w biegu na 100 metrów na uniwersjadzie w 1977 w Sofii, a sztafeta 4 × 100 metrów z jej udziałem została zdyskwalifikowana w finale[9]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1978 w Mediolanie zajęła 6. miejsce w biegu na 60 metrów[10].

Zajęła 5. miejsce w biegu na 200 metrów, 8. miejsce w biegu na 100 metrów i nie ukończyła finałowego biegu rozstawnego 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze[11]. Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Odile Madkaud, Jacqueline Curtet, Marie-Pierre Philippe i Réga) oraz zajęła 4. miejsce w biegu na 200 metrów na uniwersjadzie w 1979 w Meksyku[9]. Zwyciężyła w biegu na 100 metrów i w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Annie Alizé, Emma Sulter, Claudine Mas i Réga) na igrzyskach śródziemnomorskich w 1979 w Splicie[12]. Zwyciężyła w sztafecie 4 × 100 metrów w zawodach pucharu świata w 1979 w Montrealu[a][13].

Zajęła 5. miejsce sztafecie 4 × 100 metrów, 7. miejsce w biegu na 100 metrów i odpadła w półfinale biegu na 200 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie[1].

Zdobyła brązowy medal w biegu na 400 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach, przegrywając jedynie z Ann-Louise Skoglund ze Szwecji i Petrą Pfaff z Niemieckiej Republiki Demokratycznej[14].

Réga była mistrzynią Francji w biegu na 100 metrów w latach 1976 i 1978–1980, w biegu na 200 metrów w latach 1975, 1976 i 1978–1980, w biegu na 100 metrów przez płotki w 1974 i 1975 oraz w biegu na 400 metrów przez płotki w 1982, a także wicemistrzynią w biegu na 100 metrów przez płotki w 1973 i w pięcioboju w 1975. W hali była mistrzynią Francji w biegu na 60 metrów w 1977, w biegu na 200 metrów w 1982 i w biegu na 60 metrów przez płotki w 1975 oraz wicemistrzynią w biegu na 50 metrów w 1978 i w biegu na 60 metrów przez płotki w 1976[15][16].

Dwukrotnie poprawiała rekord Francji w biegu na 100 metrów do wyniku 11,15 s (uzyskanego 26 czerwca 1976 w Villeneuve-d’Ascq), trzykrotnie w biegu na 200 metrów do czasu 22,72 s (16 maja 1981 w Les Abymes), trzykrotnie w biegu na 400 metrów przez płotki do rezultatu 54,93 s (10 września 1982 w Atenach) i siedmiokrotnie w sztafecie 4 × 100 metrów do wyniku 42,84 s (1 sierpnia 1980 w Moskwie)[17]. Były to najlepsze wyniki w jej karierze[b][2][18]

Pozostałe rekordy życiowe Régi[2]:

  • bieg na 100 metrów przez płotki – 13,32 (27 czerwca 1975, Saint-Étienne)
  • bieg na 50 metrów (hala) – 6,34 (18 lutego 1978, Grenoble)
  • bieg na 60 metrów (hala) – 7,30 (20 lutego 1977, Orlean)

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Réga startowała w tych zawodach w reprezentacji Europy, a sztafeta biegła w składzie: Linda Haglund, Réga, Annegret Richter i Heather Hunte.
  2. ↑ Lepszy wynik w sztafecie 4 × 100 metrów (42,19 s) uzyskała podczas pucharu świata w 1979 w Montrealu, ale sztafeta była złożona z zawodniczek z różnych państw.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Chantal Réga [online], olympedia.org [dostęp 2020-05-30] (ang.).
  2. ↑ a b c Les Biographies: Chantal Réga [online], Fédération Française d'Athlétisme [dostęp 2020-05-16] (fr.).
  3. ↑ European Junior Championships 1973 [online], wjah.co.uk [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  4. ↑ European Athletics U20 Championships – Duisburg 1973 [online], European Athletics [dostęp 2020-05-16] (ang.).
  5. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 437 [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  6. ↑ Berlin 2018 Leichatletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 551 [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  7. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 442, 446 [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  8. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 449–450 [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  9. ↑ a b Gilbert Rosillo, Universiades Turin (ITA) 1959 à Naples 2019. Participation des athlètes français par années [online], cdm.athle.com, 9 sierpnia 2019 [dostęp 2020-05-16] (fr.).
  10. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 453–454 [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  11. ↑ Berlin 2018 Leichatletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 558, 561 [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  12. ↑ Gérard Dupuy, Jeux Méditerranéens [online], cdm.athle, 1 lipca 2018, s. 3-4 [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-23] (fr.).
  13. ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 83 [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
  14. ↑ Berlin 2018 Leichatletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 567 [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  15. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980 [online], cdm.athle.com, 13 maja 2021, s. 53, 68, 72, 75, 76, 87, 89, 90, 104, 118, 128, 143, 149 [dostęp 2021-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-15] (fr.).
  16. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 [online], cdm.athle.com, 22 sierpnia 2020, s. 20, 35 [dostęp 2020-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-11] (fr.).
  17. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 213, 221, 273 i 360. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  18. ↑ Chantal Réga w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2020-11-22].
Mistrzynie Pucharu Interkontynentalnego IAAF w sztafecie 4 × 100 metrów

Portal:Lekkoatletyka

Mistrzynie igrzysk śródziemnomorskich w biegu na 100 metrów
Mistrzynie igrzysk śródziemnomorskich w sztafecie 4 × 100 metrów