| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Charles Edward Horsley (ur. 16 grudnia 1822 w Londynie, zm. 28 lutego 1876 w Nowym Jorku[1][2]) – brytyjski kompozytor i organista.
Był synem Williama Horsleya[1][2]. Uczył się u ojca, a następnie u Ignaza Moschelesa[1][2]. W 1839 roku wyjechał do Kassel, gdzie został uczniem Moritza Hauptmanna[1][2]. W latach 1841–1843 przebywał w Lipsku, gdzie konsultował się z Felixem Mendelssohnem[1][2]. Na początku lat 50. XIX wieku mieszkał w Liverpoolu, gdzie na zlecenie Liverpool Philharmonic Society skomponował dwa oratoria i anthem I Was Glad na uroczystość konsekracji Fairfield Church[1]. W latach 1853–1857 pełnił funkcję organisty kościoła św. Jana w Notting Hill[1][2]. W 1856 roku bezskutecznie ubiegał się o posadę profesora na University of Cambridge[1]. W 1860 roku skomponował oratorium na festiwal w Glasgow[1]. W latach 60. XIX wieku wyjechał do Australii, gdzie pełnił funkcję organisty Christ Church w Melbourne[1][2]. Napisał odę Euterpe na otwarcie Melbourne Hall[1]. W 1872 roku osiadł w Nowym Jorku, gdzie był organistą St. John’Chapel i dyrygentem Church Music Association[1][2].
Skomponował m.in. Symfonię d-moll (1843–1844), Koncert fortepianowy c-moll (1848), Kwintet fortepianowy E-dur (1845), Kwartet smyczkowy B-dur (1846), Kwartet smyczkowy D-dur (1848), Sonatę skrzypcową F-dur (1844), Sonatę fletową a-moll (1846), oratoria David (1850), Joseph (1853) i Gideon (1860)[1][2]. W swojej twórczości nawiązywał do dorobku Felixa Mendelssohna[1]. Opublikował pracę Text Book of Harmony (Londyn 1876), będącą nową wersją An Explanation of the Music Intervals autorstwa jego ojca[1][2].