Pełne imię i nazwisko |
Charles Herbert McMurtrie | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||
Data i miejsce śmierci | |||||||||||||
Wzrost |
178 cm | ||||||||||||
Masa ciała |
88 kg | ||||||||||||
Rugby union | |||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||
| |||||||||||||
Rugby league | |||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||
| |||||||||||||
|
Charles Herbert McMurtrie (ur. 1 maja 1878 w Orange, zm. 9 sierpnia 1951 w Burwood) – australijski rugbysta podczas kariery występujący w obu odmianach tego sportu, olimpijczyk, zdobywca złotego medalu w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1908 roku w Londynie.
W trakcie kariery sportowej związany był z klubem Orange[1], a także został wybrany do stanowej drużyny Nowej Południowej Walii, w której rozegrał 5 spotkań[2].
W latach 1908–1909 wziął udział w pierwszym w historii tournée reprezentacji Australii do Europy i Ameryki Północnej[3][4]. Zagrał w odbywającym się wówczas turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1908[5]. W rozegranym 26 października 1908 roku na White City Stadium spotkaniu Australijczycy występujący w barwach Australazji pokonali Brytyjczyków 32–3[6]. Jako że był to jedyny mecz rozegrany podczas tych zawodów[7], oznaczało to zdobycie złotego medalu przez zawodników z Australazji[8][9][10].
Po powrocie z północnej półkuli wraz z trzynastoma innymi zawodnikami porzucił status amatora i związał się z zawodową rugby league[4][11]. Występował w rozgrywkach New South Wales Rugby League z drużyną Balmain Tigers w latach 1911–1915[12][13], w sezonie 1915 zdobywając mistrzostwo ligi[14], a w roku 1911 został na jedno spotkanie wybrany do reprezentacji stanu[12].
Wraz z reprezentacją Australii udał się na tournée na Wyspy Brytyjskie występując w ośmiu spotkaniach, nie zagrał jednak w żadnym testmeczu[12].