Bernard i O’Connor na ZIO 2010 | ||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obywatelstwo | ||||||||||||||||
Wzrost |
163[1] cm | |||||||||||||||
Informacje klubowe | ||||||||||||||||
Klub |
Calgary Winter Club | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Cheryl Bernard (ur. 30 czerwca 1966 w Grande Prairie, znana także pod nazwiskiem Kullman) – kanadyjska curlerka, srebrna medalistka Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010. Czterokrotnie występowała na Tournament of Hearts. Zakończyła karierę sportową w 2014, była zawodniczką Calgary Winter Club.
Bernard zaczęła grać w curling w wieku 8 lat. W 1988 dotarła do finału mistrzostw prowincji. Turniej ten wygrała po raz pierwszy w 1992, na Scott Tournament of Hearts 1992 uplasowała się na 9. pozycji[2]. Po trzech latach Bernard dotarła do finału mistrzostw Alberty, który przegrała. Rok później ze zmienionym składem wygrała prowincjonalne eliminacje. W SToH 1996 z bilansem 7 wygranych i 4 porażek awansowała do meczu 1-2 w fazie Page playoff, mecz przeciwko Ontario (Marilyn Bodogh) wygrała wynikiem 12:7, zdobywając w 9. endzie 3 kamienie. W finale Bernard przyszło ponownie zmierzyć się z Ontario, przeciwniczka zrewanżowała się za przegraną w półfinale, pokonując Albertę 6:5[3].
Na kolejną możliwość reprezentowania rodzinnej prowincji Bernard musiała czekać 11 lat. Mimo to, w tym czasie odnosiła sukcesy. Począwszy od sezonu 1997–1998 zespół Bernard był wysoko klasyfikowany w Canadian Women’s Curling Tour. W 2000 przegrała z Heather Nedohin finał Alberty. 4 lata później było to 4. miejsce. W następnym sezonie po zmianie zawodniczek z dwóch pierwszych pozycji wygrała Canadian Women’s Curling Tour, a w sezonie 2005/2006 zajęła 3. miejsce w World Curling Tour, dochodząc do finału rozgrywanego po raz pierwszy jako Players’ Championships.
W 2007 wygrała rywalizację na stopniu prowincji, po Round Robin Scotties Tournament of Hearts 2007 wraz z Ontario i Wyspą Księcia Edwarda Alberta zajmowała 4. lokatę. Drużyna Bernard w pierwszym tie-breaku zmierzyła się z Ontario, pokonując je wysoko 13:6, w drugim meczu dogrywkowym Bernard uległa PEI 4:5[4].
W 2008 zespół Bernard przegrał w półfinale rozgrywek prowincjonalnych. W kolejnym występie zapewnił sobie wyjazd na Scotties Tournament of Hearts 2009. Alberta w turnieju rozgrywanym w Victorii zajęła 7. miejsce[5].
Dzięki dobrej grze i wysokiej pozycji w dwuletnim CTRS za sezony 2007/2008 i 2008/2009 zespół Bernard automatycznie zakwalifikował się do turnieju finałowego Canadian Olympic Curling Trials 2009. Round Robin zakończyła na 1. miejscu, przegrywając tylko jeden mecz, dało to jej awans do finału. W ostatnim meczu zmierzyła się z Shannon Kleibrink. Spotkanie było bardzo wyrównane, w ostatnim endzie przy remisie to Bernard miała ostatni kamień, by zdobyć jeden punkt i wygrać, musiała ustawić swój kamień w eight-foot, przy czym miała czysty wjazd do domu. Kamień wypuszczony był zbyt mocno, jednak szczęśliwie dla Bernard zatrzymał się pod koniec ośmiostopowej strefy[6]. Cheryl Bernard zapewniła sobie występ na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010, gdzie była gospodarzem, wynikiem 7:6.
Kanadyjki wygrały fazę grupową Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010 i w półfinale spotkały się ze Szwajcarkami (Mirjam Ott), zespół Bernrard awansował do finału po zwycięstwie 6:5. W finale Cheryl Bernard grała przeciwko obrończyniom tytułu mistrzowskiego z Turynu (Anette Norberg), które w 10. endzie doprowadziły do dogrywki. W dodatkowej partii od początku najbliżej guzika ustawiony był kamień Bernard, do którego Cathrine Lindahl dostawiła plaster. Sytuacja w domu nie zmieniła się aż do drugiego zagrania szwedzkiej kapitan, kiedy to wybiła kamień kanadyjski jednocześnie pozostawiając dwa swoje. W ostatnim zagraniu Bernard musiała zagrać podwójne wybicie, trafiła jednak pierwszy kamień zbyt centralnie, Szwedki przejęły enda i wygrały 7:6[7], Kanadyjki zdobyły srebrne medale[8].
Pomimo zdobycia medalu olimpijskiego zespół borykał się z problemami znalezienia sponsorów by móc aktywnie uczestniczyć w rozgrywkach World Curling Tour 2010/2011[9]. Drużyna startowała w Alberta Scotties Tournament of Hearts 2011, zajęła tam 3. miejsce przegrywając półfinał przeciwko Heather Nedohin.
8 lutego 2011 podano informację, że po sezonie 2010/2011 zespół rozpadnie się. Ostatnim wspólnym turniejem był wielkoszlemowy Players’ Championship rozgrywany w rodzinnym mieście Bernard. Doszła tam do ćwierćfinałów. Z zespołu odeszły Carolyn Darbyshire i Cori Morris, które postanowiły utworzyć własne drużyny. Darbyshire zaznaczyła jednak, że kiedy będzie to potrzebne może grać jako rezerwowa w zespole Bernard. O’Connor pozostała z Cheryl, a dołączyły do nich Lori Olson-Johns i Jennifer Seidler[10].
17 czerwca 2014 Cheryl Bernard zakończyła swoją karierę sportową[11].
|
|
Czwarta | Trzecia | Druga | Otwierająca | |
---|---|---|---|---|
2012/2014 | Cheryl Bernard | Susan O’Connor | Lori Olson-Johns | Shannon Aleksic |
2011/2012 | Jennifer Seidler | |||
2005/2011 | Carolyn Darbyshire | Cori Bartel | ||
2004/2005 | Jody McNabb | Karen Ruus | ||
2002/2004 | Joanne Sipka | |||
2001/2002 | Barb Davies | |||
1998/2001 | Karen Ruus | Barb Davies | Crystal Rumberg | |
1995/1998 | Judy Pendergast |
Pozycje drużyn Cheryl Bernard w rankingu CTRS[13]: