Chilobrachys fimbriatus[1] | |||
Pocock, 1899 | |||
Samica | |||
Nimfy | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
C. fimbriatus | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Chilobrachys fimbriatus – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych (Theraphosidae), zamieszkującego Indie. Agresywny i silnie jadowity. Po raz pierwszy opisany w 1899 roku przez R.I. Pococka.
Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w 1899 roku przez Reginalda Pococka i umieszczony został w rodzaju Chilobrachys. W 1977 roku Tikader umieścił go w rodzaju Ischnocolus i nadał nazwę Ischnocolus decoratus. Do rodzaju Chilobrachys ponownie przeniesiony został w 2009 roku[3].
Zamieszkuje lasy tropikalne przy wybrzeżach prowincji Goa w Indiach. Chilobrachys fimbriatus jest gatunkiem naziemnym. Zasiedla nory, które oplata dużą ilością pajęczyny[4][5].
Dorosła samica dorasta do 6 cm długości ciała, samiec jest nieco mniejszy, osiąga ok. 4 cm długości ciała[4][5].
Opistosoma (zwana odwłokiem) jest rudobrązowa z czarną linią pośrodku, od której odchodzą mniejsze linie w tej samej barwie. Karapaks jasny. Nogi ciemne[4].
Samica dożywa do 10 lat, samiec umiera około 4 miesięcy po ostatnim linieniu[4].
Jest to bardzo defensywny pająk, próbujący ukąsić intruza. Dysponuje silnym jadem, jak większość azjatyckich ptaszników[4]. Potrafi strydulować[5].