Chironius exoletus

Chironius exoletus[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Colubroidea

Rodzina

połozowate

Podrodzina

ślimaczarze

Rodzaj

Chironius

Gatunek

Chironius exoletus

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Chironius exoletus – gatunek węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Występuje w północnej i środkowej Ameryce Południowej oraz w Ameryce Centralnej. Prowadzi dzienny, częściowo nadrzewny tryb życia[3].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz w 10. wydaniu swego dzieła Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Autor nadał wężowi nazwę Coluber exoletus, a jako miejsce typowe błędnie wskazał „Indiis” (Indie)[3][4]. Holotyp (UUZM 150)[a] zaginął[3][5].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Jest to średniej wielkości wąż o małej głowie, której szerokość jest podobna do szerokości szyi, dużych oczach o tęczówkach jasnobrązowych z żółtym pierścieniem otaczającym źrenicę i dość jednolitym ubarwieniu. Dorosłe osobniki mają barwę od oliwkowobrązowej do zielonej. Dolna część głowy, gardło i podbródek jasnożółta, brzuch zielony. Młode osobniki mają brązowy, oliwkowy lub niebieskawy grzbiet, część z nich ma od 17 do 53 wąskich, skrzyżowanych jasnych ukośnych pasm, brzuch zielonkawobiały. Węże tego gatunku są podobne do sipo górskiego (Chironius monticola) i Chironius multiventris[3][7].

Wymiary[5][7]:

Samiec Samica
Długość całkowita (mm) 1531 1545
Długość SVL[b] (mm) 973 1000
Łuski grzbietowe (rzędy) 12 12

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Panamie, Kostaryce, Wenezueli, Gujanie, Surinamie, Gujanie Francuskiej, Brazylii, Argentynie, Boliwii, Peru, Kolumbii i Ekwadorze. W Ekwadorze stwierdzono jego występowanie w prowincjach Carchi, Azuay, Imbabura, Pichincha, Cotopaxi, Santo Domingo de los Tsáchilas, Esmeraldas, Guayas, Manabí, Napo, Orellana, Morona Santiago, Pastaza, Sucumbíos, Tungurahua i Zamora-Chinchipe. Jest spotykany w przedziale wysokości 0–2167 m n.p.m.[5][7]

Ekologia i zachowanie

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten występuje zwykle w tropikalnych wilgotnych lasach górskich, tropikalnych wilgotnych lasach nizinnych w strefie międzyzwrotnikowej. Prowadzą dzienny, mieszany tryb życia naziemny i nadrzewny. W nocy śpią zwinięte na roślinności podszytu. Jego dieta składa się głównie z dorosłych bezogonowych i kijanek (m.in. Boana appendiculata, Boana calcarata, Boana lanciformis, Boana punctata, Dendropsophus bifurcus, Dendropsophus marmoratus, Osteocephalus taurinus, Phyllomedusa tomopterna, Scinax garbei, Scinax ruber, Smilisca phaeota, Lithobates palmipes), obejmuje także jaszczurki (m.in. Hemidactylus mabouia, Thecadactylus rapicauda) oraz płazy ogoniaste (m.in. Bolitoglossa altamazonica)[7].

Status

[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Chironius exoletus jest uznawany za gatunek najmniejszej troski (LC, ang. Least Concern). Wielkość populacji nie jest oszacowana, a gatunek ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji jest prawdopodobnie stabilny[2].

  1. UUZM (= ZMUU) – Uppsala Universitet, Evolutionsmuseet (Uppsala University, Museum of Evolution]), wcześniej Uppsala University Zoological Museum[8].
  2. SVL – ang. Snout–vent length – odległość od przodu głowy do odbytu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Chironius exoletus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Chironius exoletus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-11-29] (ang.).
  3. a b c d e P. Uetz & J. Hallermann, Chironius exoletus (LINNAEUS, 1758), [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2024-11-28] (ang.).
  4. K. Linneusz, Systema naturae per regna tria naturae: secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, wyd. 10, t. 1, Holmiae 1758, s. 223 (łac.).
  5. a b c Rodríguez-Guerra, A. y Carvajal-Campos, A., Chironius exoletus, [w:] Reptiles del Ecuador. Version 2022.0. (red. Torres-Carvajal, O., Pazmiño-Otamendi, G., Ayala-Varela, F. y Salazar-Valenzuela, D), Quito: Museo de Zoología, Pontificia Universidad Católica del Ecuador, 2020 (hiszp.).
  6. Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 48, OCLC 637083062 (ang.).
  7. a b c d Vieira J., Arteaga A.: Green Whipsnake (Chironius exoletus). [w:] Reptiles of Ecuador: Life in the middle of the world. (red. Arteaga A, Bustamante L, Vieira J) [on-line]. 2024. (ang.).
  8. Mark Henry Sabaj, Codes for Natural History Collections in Ichthyology and Herpetology, „Copeia”, 108 (3), 2020, s. 593–669, DOI10.1643/ASIHCODONS2020 (ang.).