Chironius leucometapus[1] | |||
Dixon, Wiest & Cei, 1993 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina |
Colubroidea | ||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Chironius leucometapus | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Chironius leucometapus – gatunek węża z rodziny połozowatych (Colubridae), występujący w zachodniej Ameryce Południowej prowadzący dzienny, częściowo nadrzewny tryb życia[3].
Takson ten jako pierwszy opisał w 1978 roku John Alton Wiest w swojej pracy doktorskiej, nadając mu nazwę Chironius fuscus leucometapus, czyli uznając go za podgatunek Chironius fuscus. Opis ten w nieco zmodyfikowanej formie zamieścili w 1993 roku James R. Dixon, John Alton Wiest i José Miguel Alfredo María Cei na łamach swej książki Revision of the Neotropical snake genus Chironius Fitzinger (Serpentes, Colubridae), stanowiącej 13. część serii Monografie di Museo Regionale di Scienze Naturali, i to ten opis uznawany jest za pierwszy opublikowany zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego[3][4]. Holotyp (AMNH 53317)[a] został odłowiony w Chanchamayo, region Junín w Peru[4][5]. W 2006 roku Jennifer L. Hollis podniosła takson do rangi osobnego gatunku Chironius leucometapus[6].
Jest to średniej wielkości wąż o małej głowie, której szerokość jest podobna do szerokości szyi, dużych oczach i dość jednolitym ubarwieniu. Dorosłe osobniki mają barwę oliwkową, niebieskooliwkową, bladoniebieską lub ciemnoniebieskawą. Przednia górna część głowy jest jasnobrązowa. Podbródek, gardło i przednia część brzucha białawe, bladożółte lub brudnożółte. Reszta brzucha podobna do grzbietu. Młode osobniki mają górną część głowy w kolorze brudnobiałym lub ciemnożółto-brązowym. Reszta grzbietu ciemnoniebieska lub niebieskobrązowa z jaśniejszymi poprzednimi prążkami (od 25 do 37). Brzuch i spód ogona szarobrązowy lub niebieskawy. Węże tego gatunku są podobne do Chironius monticola, Chironius multiventris i Chironius exoletus, różnią się od niego ilością rzędów łusek grzbietowych[5][8].
Samiec | Samica | |
Długość całkowita (mm) | 1950 | 1743 |
Długość SVL[b] (mm) | 1474 | 1311 |
Łuski grzbietowe (rzędy) | 10 | 10 |
Tarczki brzuszne | 151–153 | 152–160 |
Tarczki podogonowe | 117–120 | 110–124 |
Występuje na amazońskich stokach Andów od środkowego Peru (Huanuco, Junín, San Martín) do północnego Ekwadoru. Jest spotykany na wysokości 500–3500 m n.p.m.[2][5]
Gatunek ten występuje zwykle w tropikalnych wilgotnych lasach górskich, tropikalnych wilgotnych lasach nizinnych w południowej strefie międzyzwrotnikowej. Jak inne gatunki z rodzaju Chironius prowadzi dzienny tryb życia. Jest wężem jajorodnym, w zbadanych okazach samic w jajowodzie znaleziono od 6 do 8 owalnych jaj o wymiarach 32,3x13,3 mm[5][8].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Chironius leucometapus jest uznawany za gatunek najmniejszej troski (LC, ang. Least Concern). Wielkość populacji nie jest oszacowana, a gatunek jest uznawany za rzadki. Trend liczebności populacji nie jest określony[2].