| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
PaCl5 | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
408,301 g/mol | ||||||||||||||
Wygląd |
żółte[1] jednoskośne kryształy[2][3] | ||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||
Podobne związki |
chlorek prazeodymu(III), chlorek uranu(IV), chlorek toru(IV) | ||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Chlorek protaktynu(V), PaCl5 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy chlorków, w którym protaktyn występuje na stopniu utlenienia V.
Tworzy żółte jednoskośne kryształy, w których bipiramidy pentagonalne PaCl7 tworzą nieregularne nieskończone łańcuchy połączone brzegami pięciokątów. Protaktyn przyjmuje w nich dość rzadką liczbę koordynacyjną 7[2].
Topi się w temperaturze 306 °C[1], jednak przed jej osiągnięciem intensywnie sublimuje[4].
Otrzymany po raz pierwszy przez A.V. Grossego i M.S. Agrussa w 1934 roku z Pa2O5[2][4]:
Można go też otrzymać przez ogrzewanie Pa2O5 z CCl4 w temperaturze ok. 200 °C i oczyszczenie za pomocą sublimacji frakcyjnej (w celu oddzielenia od mniej lotnego produktu ubocznego, PaOCl3[2].