Chlorek tlenek bizmutu(III)

Chlorek tlenek bizmutu(III)

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. chlorek tlenek bizmutu(3+), chlorek(1−) tlenek(2−) bizmutu(3+), chlorek tlenek bizmutu(III) Inne nazwy i oznaczenia Stocka chlorek tlenek bizmutu(III) farm. łac. bismuthum oxychloratum inne chlorek bizmutylu, tlenochlorek bizmutu, oksychlorek bizmutu, dawniej: tlenochlorek bizmutawy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	BiCl(O)
Inne wzory	Bi(O)Cl, BiOCl
Masa molowa	261,44 g/mol
Wygląd	biały lub prawie biały, bezpostaciowy albo drobnokrystaliczny proszek bez smaku i zapachu[1]
Identyfikacja
Numer CAS	7787-59-9
PubChem	9859996
InChI InChI=1S/Bi.ClH.O/h;1H;/q+3;;-2/p-1 InChIKey AJIJZUZDGXQMMN-UHFFFAOYSA-M
Właściwości Gęstość 7,72 g/cm³[2]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie nierozpuszczalny[1][2] w innych rozpuszczalnikach rozpuszczalny w rozcieńczonym kwasie solnym i gorącym kwasie azotowym
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2024-03-09] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS[2]. Numer RTECS EB2700000 Dawka śmiertelna LD50 22 g/kg (szczur, drogą pokarmową)[2]
Podobne związki
Podobne związki	chlorek bizmutu(III)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Chlorek tlenek bizmutu(III), chlorek bizmutylu (łac. bismuthum oxychloratum) – nieorganiczny związek chemiczny, zasadowa sól bizmutu(III) zawierająca ugrupowanie bizmutylowe, Bi=O. Nierozpuszczalny w wodzie i tłuszczach, krystalizuje w układzie tetragonalnym.

Zastosowanie

Wykazuje – tak jak inne związki bizmutu (np. dermatol) – aktywność przeciwbakteryjną. Dlatego był dawniej stosowany jako zawiesina olejowa w leczeniu zakażeń krętkiem bladym (kiły). Obecnie nie wykorzystuje się tego działania w lecznictwie, ze względu na wprowadzenie antybiotyków, które charakteryzują się większą skutecznością.

W diagnostyce używa się chlorku bizmutylu w badaniach rentgenowskich i we fluoroskopii do kontrastowania cewników, ponieważ silnie pochłania promieniowanie rentgenowskie. Może być łączony z siarczanem baru, co poszerza zakres możliwości jego wykorzystania.

Powszechnie stosowany jest również w kosmetyce jako pigment przy wyrobie sztyftów do ust, szminek, lakierów do paznokci, pudrów, cieni do powiek i innych środków kosmetycznych. Nadaje jedwabisty perłowy połysk. Wykazuje dobre zdolności kryjące i bardzo duże powinowactwo do skóry, a ponadto jest delikatny w dotyku.

Jest niestabilny na świetle. W preparatach kosmetycznych zawierających chlorek bizmutylu wykorzystuje się filtry UV, by nie dopuścić do jego rozkładu.

Nazwy handlowe

• Biron B-50
• Biron ESQ
• Biron Fines
• Biron MTU
• Biron LF-2000
• Bi-LITE 20
• Bital (z talkiem)
• Mibiron N-50 (z miką)
• Pearl Glo
• Pearl I
• Pearl II
• Satin B UVS

Przypisy

1. Farmakopea Polska III, Ministerstwo Zdrowia, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1954, s. 950, OCLC 690288474 .
2. Tlenochlorek bizmutu(III) [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 16 kwietnia 2023, numer katalogowy: 307610 [dostęp 2024-03-09] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Kontrola autorytatywna (rodzaj indywiduum chemicznego):

• GND: 4336334-9

Encyklopedie internetowe:

• Catalana: 0223147