Pemphigus neonatorum | |
Złuszczanie naskórka u dziecka chorego na chorobę Rittera. | |
Klasyfikacje | |
ICD-10 |
L00 |
---|
Choroba Rittera – uogólniona ropna choroba skóry o ciężkim przebiegu, występująca głównie u noworodków i dzieci[1], wywoływana przez gronkowce złociste. Egzotoksyna produkowana przez gronkowce, eksfoliatyna, powoduje powstawanie rozległych pęcherzy, złuszczanie naskórka i odsłanianie skóry właściwej na dużych przestrzeniach.
Chorobę Rittera występującą u starszych dzieci i pacjentów z niewydolnością nerek nazywa się gronkowcowym zespołem poparzonej skóry (ang. staphylococcal scalded-skin syndrome, SSSS)[2].
Inne nazwy używane na określenie choroby Rittera:
Choroba objawia się wysiewem płaskich, bardzo wiotkich pęcherzy, ulegających łatwo pękaniu z pozostawieniem rozległych przestrzeni pozbawionych naskórka. Występuje dodatni objaw Nikolskiego[2], uogólniony stan zapalny skóry z zaczerwienieniem i oddzielaniem się dużych płatów naskórka. Błony śluzowe zazwyczaj pozostają wolne od zmian[1]. Występuje nieżyt nosa lub spojówek i drażliwość[2]. Zmiany zajmują zwykle całą powierzchnię skóry. Obraz kliniczny przypomina oparzenia II stopnia. Okres trwania jest kilkudniowy, przebieg może być ciężki.
Przeciwwskazane jest podawanie kortykosteroidów. Podstawą leczenia jest antybiotykoterapia (głównie penicyliny półsyntetyczne i cefalosporyny). Ważne jest wyrównanie zaburzeń elektrolitowych, tak jak w przypadku oparzeń.