Christopher Bailey

Christopher Bailey
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1971
Halifax

Zawód, zajęcie

Projektant

Narodowość

brytyjska

Partner

Simon Woods (od 2009)

Odznaczenia
Order Imperium Brytyjskiego
Tęczowa peleryna zaprojektowana przez Christophera Baileya dla Burberry

Christopher Bailey (ur. 11 maja 1971, Halifax w hrabstwie West Yorkshire) – brytyjski projektant mody; w latach 2001-2017 dyrektor kreatywny założonego w 1856 ekskluzywnego brytyjskiego domu mody Burberry[1]. Bailey był wówczas odpowiedzialny za ogólny wizerunek, w tym wszelkie reklamy, projekty sklepów, a także projekt wszystkich kolekcji i linii produktów firmy[2]. W 2012 roku stworzył dla marki nowatorską strategię, którą nazwał See now, buy now[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Christopher urodził się w 1971 roku. Jest synem stolarza. W 1990 zdobył tytuł licencjata na Uniwersytecie Westminster. Otrzymał wówczas tytuł Najlepszego Studenta, który umożliwił mu zdobycie stypendium w Royal College of Art. Studia tam ukończył w 1994 roku[4]. W tym samym roku rozpoczął pracę, jako projektant odzieży damskiej w domu mody Donna Karan. Stanowisko piastował do 1996 roku, kiedy to został starszym projektantem odzieży damskiej w domu mody Gucci w Mediolanie u boku Toma Forda. Pracował tam do 2001 roku[5]. Podczas pobytu w Mediolanie poznał Geert Cloet, projektanta marki Miu Miu, który został jego partnerem. W 2004 u Cloeta zdiagnozowano nowotwór mózgu. Para przeniosła się do Yorkshire w pobliże rodziny Baileya. Cloet zmarł rok później[6].

Bailey wstąpił do Burberry w maju 2001 roku jako dyrektor kreatywny i został szefem w listopadzie 2009 roku. Baileyowi przypisuje się wielkie zmiany w przedsiębiorstwie[2].

W 2008 roku Bailey razem z dyrektorem generalnym Angela Ahrendts założyli Fundację Burberry zobowiązującą się do przeznaczania zysków na pomoc młodym ludziom w realizacji marzeń i w wykorzystaniu swojego potencjału[7]. Fundacja Burberry wspiera młodych ludzi w regionach gdzie pracownicy firmy mieszkają i pracują, i gdzie są w stanie uczestniczyć w roli wolontariuszy we wspieraniu młodzieży[5][8].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Od 2009 roku jest w związku z brytyjskim aktorem Simonem Woodsem[9][10]. Para pobrała się w 2012 roku i ma dwie córki[11].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Condé Nast, Christopher Bailey [online], British Vogue, 16 marca 2009 [dostęp 2024-01-26] (ang.).
  2. ↑ a b Karolina Burda, Sukces w kratę [online], Forbes.pl, 24 września 2014 [dostęp 2024-01-26] (pol.).
  3. ↑ Ewelina Dziewiela, Natalie Dembińska, Nowa władza, „Vouge Polska”, 1/2018, s. 126-129, ISSN 2544-4794.
  4. ↑ a b Condé Nast, Christopher Bailey: A brief history of his career so far [online], Vogue India, 2 listopada 2017 [dostęp 2024-01-26] (ang.).
  5. ↑ a b Christopher Bailey | Fashion Designer Biography [online], FAMOUS FASHION DESIGNERS [dostęp 2024-01-26] (ang.).
  6. ↑ The Geert Cloet Fund [online], The Brain Tumour Charity [dostęp 2024-01-26] (ang.).
  7. ↑ a b Condé Nast, Doctor Bailey [online], British Vogue, 10 marca 2011 [dostęp 2024-01-26] (ang.).
  8. ↑ THE BURBERRY FOUNDATION - Charity 1123102 [online], register-of-charities.charitycommission.gov.uk [dostęp 2024-01-26] (ang.).
  9. ↑ RICHARD KAY: Bond girl's ex to wed his man... [online], Mail Online [dostęp 2016-01-28].
  10. ↑ Christopher Bailey [online], Tatler [dostęp 2016-01-28] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-20].
  11. ↑ Condé Nast, Christopher Bailey: A life at Burberry [online], British GQ, 17 lutego 2018 [dostęp 2024-01-26] (ang.).
  12. ↑ "British Fashion Awards: Christopher Bailey named designer of the year". telegraph.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-14)]., www.telegraph.co.uk.
  13. ↑ www.vogue.com. [dostęp 2012-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-31)].
  14. ↑ "Christopher Bailey collects his MBE". telegraph.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-10)]., www.telegraph.co.uk.
  15. ↑ www.hud.ac.uk. [dostęp 2012-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-06)].
  16. ↑ Christopher Bailey [online], RCA Website [dostęp 2024-01-26] (ang.).