Chrzęstniak

Nowotwory niezłośliwe kości i chrząstek stawowych
ilustracja
Klasyfikacje
ICD-10

D16

Chrzęstniak (łac. chondroma) – łagodny nowotwór tkanki chrzęstnej, różnicujący się w kierunku chrząstki szklistej.

Objawy i przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się trzy podstawowe typy chrzęstniaków:

  • chrzęstniak śródkostny (łac. enchondroma) – zwykle lokalizuje się w kościach ręki, bliższym odcinku kości ramiennej, dalszym odcinku kości udowej i piszczelowej;
  • kostniakochrzęstniak (łac. osteochondroma, exostosis osteocartillaginea) – pojawia się jako zmiana pojedyncza, zwykle w obrębie przynasad części dalszej kości udowej, części bliższej kości piszczelowej, ramieniowej i w obrębie miednicy; zmiana ma charakter kostnej szypuły sterczącej z przynasady, pokrytej "czapeczką" chrząstki szklistej; w 5–10% przypadków na podłożu osteochondroma rozwija się chondrosarcoma;
  • chrzęstniak przykostny (łac. chondroma periostale) – podokostnowy rozrost chrząstki szklistej, zwykle zachodzący w kościach kończyn.

Patogeneza

[edytuj | edytuj kod]

Stwierdzono uwarunkowania genetyczne w części przypadków chrzęstniaka śródkostnego mnogiego (chrzęstniakowatość śródkostna, enchondromatosis, choroba Olliera[1]). Współistnienie śródkostnych mnogich chrzęstniaków i naczyniaków tkanek miękkich występuje w wariancie tej choroby, zespole Maffuciego. Oba zespoły cechuje ponadto wysoka skłonność do rozwoju nowotworów złośliwych.

Wszystkie odmiany występują najczęściej u chorych poniżej 30. roku życia. Leczenie jest operacyjne.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Stachura, Wenancjusz Domagała: Patologia znaczy słowo o chorobie. T. 2. Kraków: Wydawnictwo Polskiej Akademii Umiejętności, 2003. ISBN 83-88857-65-7.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]