Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
1 maja 1956 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
98 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż |
Wiesława Otocka |
Produkcja |
Studio Filmowe (d. Zespół Filmowy) Kadr |
Cień – polski film sensacyjno-wojenny z 1956 roku w reżyserii Jerzego Kawalerowicza, zrealizowany na podstawie opowiadania pod tym samym tytułem pióra Aleksandra Ścibora-Rylskiego, który był także autorem scenariusza. Zdjęcia kręcono w Bytomiu, Niemczy, Jordanowie Śląskim, Mysłowicach i Gliwicach[1].
Jadąca samochodem para zauważa mężczyznę wyskakującego z pędzącego pociągu. Starają się go uratować, jednak zmasakrowany człowiek umiera w szpitalu. Spotkanie ludzi zamieszanych w sprawę staje się początkiem wspomnień tragicznych wydarzeń z II wojny światowej, okresu tuż po wojnie i niedawnych. Okazuje się, że wszystkie zdarzenia łączy jedna osoba. Doktor Knyszyn opowiada historię o tym, jak podczas okupacji w Warszawie z niewiadomych powodów doszło do krwawego starcia dwóch komunistycznych grup bojowych. Potem kapitan Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego wspomina, jak w 1946 r. na Lubelszczyźnie, gdy rozpracowywał oddział WiN „Malutkiego”, wydany przez swego towarzysza, musiał w decydującym momencie zdetonować granaty trzymane w kieszeniach spodni. Dopiero trzecie zdarzenie podsuwa pewne rozwiązanie zagadki. Młody chłopak zatrzymany na stacji z cudzą marynarką twierdzi, że należała ona do człowieka, który wyskoczył z pociągu i się zabił. Chłopak rozpoznał go bowiem jako organizatora sabotażu w jednej z kopalń śląskich. Okazało się, że właściciel warsztatu z pierwszej opowieści, gdzie spotykali się bojowcy, działacz partyjny rekomendujący zdrajcę z drugiej opowieści oraz sabotażysta z kopalni to ta sama osoba – Biskupik, tytułowy „Cień”.