Clara Beranger

Clara Beranger
Ilustracja
Clara Beranger
Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1886
Baltimore

Data i miejsce śmierci

10 września 1956
Los Angeles

Zawód

scenarzystka

Współmałżonek

Albert Beranger
William C. de Mille

Clara Beranger de domo Strouse (ur. 14 stycznia 1886 w Baltimore, zm. 10 września 1956)[1] – amerykańska scenarzystka epoki kina niemego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Baltimore. Jej ojcem był Amerykanin pochodzenia niemieckiego, Benjamin Strouse. W 1907 roku ukończyła Goucher College w swoim rodzinnym mieście. W 1909 roku wyszła za Alberta Berangera[2] i urodziła córkę, Frances[1].

Początkowo pracowała jako dziennikarka, jednak około 1910 roku podjęła pracę w przemyśle filmowym, pisząc scenariusze jako wolny strzelec. Pracowała m.in. dla wytwórni Edisona, Kalem i Vitagraph[2]. Później pracowała jako część zespołu scenariuszowego Fox Film Corporation i Pathé oraz (od 1918 roku) World Film Corporation[1].

Od 1919 roku pracowała w wytwórni Famous Players[1]. W 1920 roku przeniosła się do Kalifornii[2]. W 1921 roku, przy filmie Panna Molly Bryant, po raz pierwszy współpracowała z reżyserem Williamem C. de Mille’em. Z czasem de Mille i Beranger nawiązali romans. Scenarzystka rozstała się z mężem. Żona de Mille’a dowiedziała się o jego romansie i zmusiła go do wyboru pomiędzy nią a kochanką. W 1927 roku reżyser rozwiódł się, a w 1928 roku wziął ślub z Clarą Beranger[1].

Beranger pracowała dla Famous Players aż do 1929 roku. Dla tej wytwórni napisała ponad dwadzieścia scenariuszy[2].

Beranger była autorką licznych scenariuszy oryginalnych i adaptacji dzieł literackich. Napisała scenariusze m.in. do Anny Kareniny (1915), Doktora Jekylla i pana Hyde’a (1920), The Bedroom Window (1924)[3]. Wspierała i promowała inne kobiety pracujące w przemyśle filmowym. W artykule, który napisała w 1918 roku, twierdziła, że kobiety są lepszymi scenarzystkami niż mężczyźni, ponieważ są lepsze w opracowywaniu historii o emocjach, gdyż lepiej je rozumieją. W artykule z 1919 roku wskazywała też, że kobiety odnoszą również sukcesy w reżyserii filmowej[1][3].

W 1934 roku zrezygnowała z pracy scenarzystki. Zajęła się pisaniem artykułów i książek. Współtworzyła szkołę filmową USC School of Cinematic Arts i wykładała scenopisarstwo. Zmarła w 1956 roku[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g Lori Ressiter, Clara Beranger [online], Women Film Pioneers Project [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-04].
  2. ↑ a b c d e Clara Beranger, [w:] Jill Nelmes, Jule Selbo, Women Screenwriters: An International Guide, Springer, 2015, ISBN 978-1-137-31237-2 [dostęp 2017-11-15] (ang.).
  3. ↑ a b Patricia Di Risio, Women Were Writing. Beyond Melodrama and Hot House Romances, [w:] Bridges i inni, Silent women : pioneers of cinema, Twickenham 2016, s. 103, ISBN 978-0-9566329-9-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]