Cleyera japonica jest drzewem świętym w Shintō – wiązanki z gałązek tego gatunku zwane sakaki wykorzystywane są podczas obrzędów[6], a same drzewa są często sadzone przy miejscach kultu (jinja)[8]. Z kolei w Himalajach liści tej rośliny używa się do zaparzania herbaty[6]. Poza tym ten gatunek (rzadziej też inne[6]) rozpowszechniony jest w obszarach o łagodnym klimacie jako roślina ozdobna, szczególnie popularne są odmiany pstrolistne – 'Fortunei' i 'Tricolor'[7]. Różne gatunki z rodzaju dostarczają poza tym cenionego drewna[8].
Drobne[7], obupłciowe, wyrastają pojedynczo lub zebrane po 2–4 w kątach liści[4][9]. Kwiaty osadzone są na cienkich szypułkach długości ok. 1 cm[7], nieco zgrubiałych na końcu, wsparte są dwoma odpadającymi przysadkami rozwijającymi się na szypułce tuż pod kwiatem[4]. Działki kielicha w liczbie 5 są nierównej wielkości, u nasady zrośnięte. Także płatki występują w liczbie 5 i są zrośnięte u nasady. Pręciki są liczne (od 25 do 30), ich nitki są długie i nagie. Zalążnia jest zwykle naga, dwu- lub trójkomorowa, w każdej z 8–16 zalążkami. Szyjka słupka pojedyncza, cienka i trwała, na szczycie rozdzielona na dwie lub trzy łatki[4].
Jajowate lub spłaszczone jagody zawierające po kilka nasion w każdej z komór. Nasiona gładkie, błyszczące, czarnobrązowe, kulistawe do nerkowatych[4]. Owoce są czerwone, po dojrzeniu czarne[7].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-08-27](ang.).
↑ abcdefghRoger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 175. ISBN 0-333-73003-8.
↑ abMaarten J.M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World. Richmond UK, Chicago USA: Kew Publishing, Royal Botanic Gardens, The University of Chicago Press, 2017, s. 488–489. ISBN 978-1-842466346.
↑ abcdKlausK.KubitzkiKlausK. (red.), Flowering plants - Dicotyledons : Celastrales, Oxalidales, Rosales, Cornales, Ericales, Heidelberg 2004, s. 457, ISBN 978-3-662-07257-8, OCLC891765338.
↑Armen Takhtajan: Flowering Plants. Springer Netherlands, 2009, s. 173. ISBN 978-1-4020-9609-9.