Colby Slater

Colby Slater
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Colby Edmund Slater

Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1896
Berkeley

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1965
Clarksburg

Wzrost

191 cm

Rugby union
Pozycja

wspieracz, rwacz

Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
UC Davis Aggies
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
1920–1924  Stany Zjednoczone 2 (0)
Multimedia w Wikimedia Commons

Colby Edmund Slater (ur. 30 kwietnia 1896 w Berkeley, zm. 30 stycznia 1965 w Clarksburgu)[1] – amerykański sportowiec, olimpijczyk, zdobywca złotego medalu w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1924 roku w Paryżu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Louise, córki irlandzkiej emigrantki, i pochodzącego z Szetlandów Johna, kapitana żeglugi wielkiej. Miał trójkę rodzeństwa – Marguerite, Jamesa Herberta oraz Normana, również złotego medalistę olimpijskiego[2]. Uczęszczał do Berkeley High School, którego zespół rugby poprowadził do sukcesów na arenie hrabstwa, regionu i stanu[3][4]. W 1914 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis – występował w barwach UC Davis Aggies w rugby, futbolu amerykańskim, koszykówce i baseballu, udzielał się też w organizacjach studenckich[4].

Slater ukończył studia w maju 1917 roku, w czerwcu zgłosił się do poboru, w armii znalazł się trzy miesiące później, a w listopadzie otrzymał rangę kaprala. Na wiosnę 1918 roku odbył intensywne szkolenie w Forcie Lewis, do Europy dotarł zaś w połowie lipca. Służył w oddziale medycznym, z którym do końca wojny stacjonował we Francji i Belgii. Dopiero w kwietniu 1919 roku mógł powrócić do USA, a oficjalnie służbę wojskową zakończył w maju tego roku. Osiedlił się wówczas w Woodland, gdzie zajmował się hodowlą zwierząt oraz graniem i trenowaniem futbolowych i koszykarskich zespołów miejscowej placówki American Legion[4].

W 1920 roku udał się do Europy z reprezentacją Stanów Zjednoczonych w rugby union. Choć nie wystąpił podczas zawodów olimpijskich[5][6], przeciwko Francuzom stanął jednak 10 października 1920 roku[7][8]. Do kadry został też wytypowany cztery lata później i zagrał w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924[9]. Wystąpił w jednym meczu tych zawodów – 18 maja Amerykanie pokonali na Stade de Colombes Francuzów 17–3[5][10]. Wygrywając oba pojedynki Amerykanie zwyciężyli w turnieju zdobywając tym samym złote medale igrzysk[11].

Około 1927 roku przeprowadził się do Clarksburga, gdzie zakupił ziemię uprawną. Farmę prowadził przez blisko trzydzieści lat, a pomagał mu w tym jego brat, Norman. Obaj w 1947 roku byli inicjatorami powstania miejscowej straży pożarnej, angażował się także w lokalne inicjatywy farmerskie oraz był czynny w organizacji absolwentów swojej uczelni[4].

Varia

[edytuj | edytuj kod]
  • Z poślubioną w 1932 roku Virginią Cave miał urodzoną rok później córkę, Marilyn[4].
  • Został przyjęty do Hali Sław Berkeley High School[12], Woodland[4] i UC Davis Aggies[13], a wraz z pozostałymi amerykańskimi złotymi medalistami w rugby union został w 2012 roku przyjęty do IRB Hall of Fame[14].
  • Na jego cześć nazwano nagrody dla najlepszego sportowca Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis[4][15] oraz uniwersyteckiego zespołu rugby[16].
  • Jest jednym z dwóch, obok Rudy’ego Scholza, głównych bohaterów książki Marka Ryana For the glory: two Olympics, two wars, two heroes (ISBN 1-906779-25-2)[17].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ California Death Records. vitals.rootsweb.ancestry.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-25)]. (ang.).
  2. ↑ Captain Slater’s house is an early Classic Colonial. berkeleyheritage.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-20)]. (ang.).
  3. ↑ The Slater-Irving connection was sealed in Paraffine. berkeleyheritage.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-20)]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g INVENTORY OF THE COLBY E. „"BABE"” SLATER COLLECTION. oac.cdlib.org. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
  5. ↑ a b Colby Slater @ sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-10)]. (ang.).
  6. ↑ France XV 0 - 8 United States of America. espnscrum.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-28)]. (ang.).
  7. ↑ France 14 - 5 United States of America. espnscrum.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-28)]. (ang.).
  8. ↑ Colby Slater @ espnscrum.com. espnscrum.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-26)]. (ang.).
  9. ↑ Rugby football in the Olympics – 1924. rugbyfootballhistory.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-20)]. (ang.).
  10. ↑ France 3 - 17 United States of America. espnscrum.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-26)]. (ang.).
  11. ↑ Summer Olympic Games, Paris 1924 Medalllists:Rugby. olympic.org. [dostęp 2014-06-25]. (ang.).
  12. ↑ Berkeley High Athletic Hall of Fame Inducts 24. berkeleydailyplanet.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-19)]. (ang.).
  13. ↑ Cal Aggie Athletics Hall of Fame. ucdavisaggies.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-07)]. (ang.).
  14. ↑ USA Olympic teams inducted into Hall of Fame. irb.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-10)]. (ang.).
  15. ↑ Student-Athlete Award Winners History. ucdavisaggies.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-12)]. (ang.).
  16. ↑ Men’s club rugby gives first Colby E. ‘Babe’ Slater Award. theaggie.org. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-25)]. (ang.).
  17. ↑ For the Glory, by Mark Ryan. independent.co.uk. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).