Colleen Jones

Colleen Jones

Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1959 Halifax
Obywatelstwo	Kanada
Informacje klubowe
Klub	Mayflower Curling Club
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata Złoto Lozanna 2001 Srebro Winnipeg 2003 Złoto Gävle 2004 Tournament of Hearts Srebro 1980 Złoto Regina 1982 Srebro Charlottetown 1984 Złoto Charlottetown 1999 Złoto Sudbury 2001 Złoto Brandon 2002 Złoto Kitchener 2003 Złoto Red Deer 2004 Brąz London 2006 Canadian Olympic Curling Trials Brąz Regina 2001 Canadian Mixed Złoto 1993 Złoto 1999

Colleen Jones (ur. 16 grudnia 1959 w Halifaksie), kanadyjska curlerka i prezenterka telewizyjna. W latach 2001 i 2004 jako kapitan reprezentacji kraju sięgnęła po złote medale mistrzostw świata.

Colleen Jones wystąpiła aż w 21 mistrzostwach Kanady, sześciokrotnie zdobywała tytuł mistrzyni, co jest najlepszym wynikiem w historii^[1].

Kariera sportowa

Jones zaczęła grać w curling w wieku 16 lat, w miejscowym Mayflower Curling Club. Bardzo szybko osiągnęła wysoki poziom gry, już po trzech latach, w 1979 jako druga w zespole Penny LaRocque wystąpiła na mistrzostwach Kanady. W tym samym roku dotarła do finału Canada Games^[2].

W następnym sezonie Jones stworzyła swoją własną drużynę, z którą wygrała mistrzostwa Nowej Szkocji. Na Canadian Ladies Curling Association Championship 1980 zajęła drugie miejsce. Dwa lata później z innymi zawodniczkami ponownie zagrała na mistrzostwach kraju. Turniej ten zakończył się sukcesem, Jones stała się najmłodszą kapitan w historii oraz uzyskała pierwszy tytuł mistrzowski dla Nowej Szkocji. Zespół wyjechał na MŚ 1982, gdzie po dwóch meczach barażowych zajął 5. miejsce^[3]. W 1984 przegrała finał rywalizacji krajowej na rzecz Connie Laliberte.

Dalsze występy Jones na Tournament of Hearts w latach 1986-1997, a było ich 8 kończyły się na miejscach od 5. do 9. Przełomowy okazał się rok 1999. Nowa Szkocja pod ponownym przywództwem Colleen Jones awansowała do finału, który wygrała pokonując 4:6 obrończynię tytułu (Cathy Borst)^[4]. Podobnie jak na swoim pierwszym występie na arenie międzynarodowej, Jones zajęła 5. lokatę na MŚ 1999^[5].

Jako Team Canada te same zawodniczki zawiodły na Scott Tournament of Hearts 2000 zajmując 7. miejsce. Po roku zespół wrócił do wysokiej dyspozycji, która utrzymywała się przez kolejne lata. Collen Jones w 2001 po raz trzeci uzyskała możliwość reprezentowania Kanady na MŚ. W rundzie grupowej zawodów w Lozannie Kanadyjki przegrały tylko jeden mecz – przeciwko USA i awansowały do fazy-play off. Po pokonaniu w półfinale Dunek, wynikiem 5:2 przeciwko Szwecji (Anette Norberg) zdobyły złote medale^[6].

Zespół z Nowej Szkocji nie oddał tytułu mistrzyń Kanady przez kolejne trzy lata. W finałach Sherry Anderson, Cathy Cunningham i Marie-France Larouche nie udało się pokonać Jones. W tym okresie drużyna utrzymywała również wysokie rezultaty w rywalizacji międzynarodowej, w każdym z występów w latach 2002–2004 wychodziła z Round Robin. W 2002 Kanadyjki przegrały półfinał ze Szkocją (Jackie Lockhart) oraz mały finał z Norwegią (Dordi Nordby) i pozostały bez medalu^[7]. Jako gospodyni turnieju w 2003 Jones zrewanżowała się Nordby w półfinale. W ostatnim meczu Kanadyjki nie zdołały pokonać Amerykanek (Debbie McCormick) i wynikiem 3:5 zdobyły srebrne medale^[8]. Rok później Kanadyjki ponownie znalazły się w finale, jednak tym razem wysoko pokonały Norweżki (Nordby) i zespół Jones uzyskał swój drugi tytuł mistrzyń świata^[9].

Na Scott Tournament of Hearts 2005 zespół spisywał się już gorzej, został ostatecznie wyeliminowany w tie-breaker przez Sandy Comeau z Nowego Brunszwiku. Drużyna zdołała po roku awansować jeszcze do półfinałów, gdzie przegrała 4:10 z Jennifer Jones (Team Canada)^[10]. Po sezonie 2005/2006 doświadczona ekipa Colleen Jones rozpadła się. Sama Jones jako trzecia dołączyła do Kay Zinck, pozostałe zawodniczki utworzyły własną drużynę, której skipem była Mary-Anne Arsenault.

Colleen Jones występowała jako trzecia tylko przez rok. W następnym sezonie stworzyła nową drużynę i po zakończeniu rozgrywek w 2007 postanowiła zawiesić karierę. 24 marca 2010 na antenie CBC ogłosiła swój powrót do rywalizacji^[11]. Uczestniczyła w rywalizacji m.in. World Curling Tour, jednak 4 grudnia 2010 zdiagnozowano u niej zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i musiała zostać poddana hospitalizacji^[12]. Z powodu choroby nie uczestniczyła w mistrzostwach prowincji, rolę kapitana przejęła Heather Smith-Dacey, która zdobyła tytuł mistrzowski a na Tournament of Hearts brązowe medale. Jones po powrocie do zdrowia wygrała mistrzostwa Nowej Szkocji w kategorii powyżej 50 lat i po raz pierwszy wystąpiła na Canadian Seniors, gdzie zajęła 5. miejsce. Grała w Scotties Tournament of Hearts 2013, podczas tego występu uplasowała się na 8. pozycji.

Dwukrotnie uczestniczyła w Canadian Olympic Curling Trials, w 2001 zajęła 3. miejsce. Jones rywalizowała w kategorii mikstów, 8 razy wygrywała mistrzostwa Nowej Szkocji i dwukrotnie zdobyła tytuł mistrzowski w zawodach krajowych (1993 i 1999)^[13].

Wielki Szlem

Turniej 2006/2007 2007/2008 2010/2011 2012/2013 Autumn Gold A x A A Manitoba Lotteries A x x A Wayden Transportation A x — — Sobeys Slam F* x x — Colonial Square ?* ?* A* A Masters — ?* A* x Players’ Championships SF A A A * – turniej niezaliczany wówczas do cyklu Wielkiego Szlema

Legenda — = turniej nie odbył się A = nie uczestniczyła x = nie zakwalifikowała się do fazy finałowej QF = ćwierćfinał SF = półfinał F = finał W = zwycięstwo

Drużyna

	Czwarta	Trzecia	Druga	Otwierająca
2014/2015	Colleen Jones	Kim Kelly	Mary Sue Radford	Nancy Delahunt
2012/2013	Mary-Anne Arsenault	Colleen Jones	Kim Kelly	Jennifer Baxter
2010/2011	Colleen Jones	Heather Smith-Dacey	Blisse Comstock	Teri Lake
2007/2008		Georgina Wheatcroft	Kate Hamer	Darah Provencal
2006/2007	Kay Zinck	Colleen Jones	Mary Mattatall	Monica Moriarty^1
1998/2006	Colleen Jones	Kim Kelly	Mary Anne Arsenault	Nancy Delahunt
1996/1997		Helen Radford	Kim Kelly
1995/1996		Kay Zinck
1993/1994			Angie Romkey	Kim Kelly
1992/2993		Heather Rankin	Kay Zinck	Mary-Anne Arsenault
1991/1992		Mary Mattatall	Kim Kelly	Sue Green
1990/1991				Nancy Reid
1988/1989			Monica Moriarity	Kelly Anderson
1985/1986		Penny LaRocque	Cathy Caudle	Sue Robinson
1983/1984		Wendy Currie	Monica Jones^1	Barbie Jones Gordon
1981/1982		Kay Smith
1979/1980		Sally Saunders	Margie Knickle
MNS 1979	Penny LaRocque	Brenda Shutt	Colleen Jones	Charmaine Murray

¹ – Monica jest siostrą Colleen, Moriarty to nazwisko po mężu

Drużyna mikstowa

	Czwarty/-a	Trzeci/-a	Drugi/-a	Otwierający/-a
1998/1999	Paul Flemming	Colleen Jones	Tom Fetterly	Monica Moriarity
1996/1997	Scott Saunders		Tom Naugler	Helen Radford
1995/1996			Kent Saunders	Diana Johnson
1992/1994			Tom Fetterly	Helen Radford
1987/1988			Kent Saunders	Barb Gordon
1982/1983			Dave Delahunt	Monica Jones
1979/1980			Paul Arbuckle	Margie Knickle

CTRS

Pozycje drużyn Colleen Jones w rankingu CTRS^[14]:

• 2012/2013: 19.
• 2010/2011: 25.
• 2007/2008: 64.
• 2006/2007: 25.

Kariera telewizyjna i życie osobiste

Colleen Jones jest prezenterką pogody i sportu w publicznej telewizji CBC, najczęściej występuje w dni powszednie w programie CBC News: Morning^[15]. Karierę rozpoczęła w 1982 w stacji radiowej CHUM, w 1984 zaczęła pracę w CTV Television Network. Do nadawcy publicznego trafiła po kolejnych dwóch latach. Dla CBC relacjonowała zmagania z pięciu igrzysk olimpijskich poczynając od 1988. W 2010 komentowała olimpijski turniej curlingu dla amerykańskiej stacji NBC^[16]. Ukończyła studia na Uniwersytecie Dalhousie^[17]. Jest mężatką, ma dwójkę synów – Zacha i Luke’a.

Przypisy

1. Canadian Women’s Curling Championships – records and statistics
2. Canada Games 2007 – Media information package curling. [dostęp 2010-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-11)].
3. MŚ 1982 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
4. 1999 Scott Tournament of Hearts
5. MŚ 1999 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
6. MŚ 2001 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
7. MŚ 2002 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
8. MŚ 2003 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
9. MŚ 2004 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
10. 2006 Scott Tournament of Hearts
11. Colleen's Curling Comeback
12. Colleen Jones in hospital with meningitis
13. NS Provincial Mixed Champions
14. Historical CTRS Results. [dostęp 2014-09-24]. (ang.).
15. CBC – Colleen Jones
16. NBC has familiar and new faces at Vancouver Games
17. Canadian Curling

Linki zewnętrzne

• Colleen Jones w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000074837445
• VIAF: 106713065
• BnF: 167747267