Conus anabelae | |||
Rolán & Röckel, 2001 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Conus anabelae | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Conus anabelae – gatunek ślimaka z rodziny stożków (Conidae). Występuje endemicznie u wybrzeży Angoli.
Gatunek opisali po raz pierwszy Emilio Rolán i Dieter Röckel w roku 2001. Nazwa gatunkowa anabelae upamiętnia Anabelę, córkę Francisco Fernandesa, która wraz z ojcem zebrała okazy służące jako holotyp i paratypy[3].
U holotypu muszla mierzy 23,3 mm długości i 13,1 mm szerokości. Ogólnie długość muszli wynosi 18–29 mm; stosunek szerokości do długości 0,66–0,78. Otwór biały, podłużny, im bliżej skrętki, tym węższy. Barwa tła jasnobrązowa, miejscami jaśniejsza lub ciemniejsza, muszla opasana jest biegnącymi spiralnie pasami lub kreskami[3].
C. anabelae występuje endemicznie na wybrzeżach okolic Moçâmedes; łączna długość linii brzegowych wynosi 50–60 km[2]. Spotykany w płytkich wodach, pod skałami lub zakopany w piasku. Wraz z tym gatunkiem występują Conus filmeri i Conus fuscolineatus[3].