Corrado Augias

Corrado Augias
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1935
Rzym

Zawód, zajęcie

dziennikarz, pisarz, prezenter telewizyjny

Multimedia w Wikimedia Commons

Corrado Augias (ur. 26 stycznia 1935 w Rzymie[1]) – włoski dziennikarz, pisarz i prezenter telewizyjny, poseł do Parlamentu Europejskiego IV kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia prawnik, początkowo pracował w bankowości. W latach 60. został zatrudniony w telewizji RAI, przeszedł następnie do dziennikarstwa prasowego[2]. Jako korespondent z Nowego Jorku i Paryża pracował dla takich gazet jak „la Repubblica”, „l’Espresso” i „Panorama”. Prowadził także liczne programy telewizyjne (Telefono giallo, Babele, Enigma czy Le storie, diario italiano)[3].

Zajął się również działalnością pisarską. Jest m.in. autorem sztuk teatralnych w tym Leopardi e l'Italia (2011), trylogii obejmującej Quel treno da Vienna (1981), Il fazzoletto azzurro (1983) i L'ultima primavera (1985), powieści Quella mattina di luglio (1995) oraz Il lato oscuro del cuore (2014), esejów I segreti di Parigi (1996), I segreti del Vaticano (2010), Il disagio della libertà (2012), I segreti d'Italia (2012), Tra Cesare e Dio (2014) i Le ultime diciotto ore di Gesù (2015)[3].

W 1994 został wybrany na eurodeputowanego IV kadencji z ramienia Demokratycznej Partii Lewicy. Pracował m.in. w Kultury, Młodzieży, Edukacji i Środków Masowego Przekazu[1]. W 1999 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z listy Demokratów Lewicy[4].

Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej w klasach Wielki Oficer (2002)[5] i Kawaler Krzyża Wielkiego (2006)[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2016-04-08].
  2. ↑ Corrado Augias: „La mia Milano illuminista. Se questa città riparte si rimette in moto il Paese”. ilgiorno.it, 2 listopada 2014. [dostęp 2016-04-08]. (wł.).
  3. ↑ a b Augias, Corrado. treccani.it. [dostęp 2016-04-08]. (wł.).
  4. ↑ Europee del 13/06/1999. interno.it. [dostęp 2016-04-08]. (wł.).
  5. ↑ Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 18 kwietnia 2002. [dostęp 2016-04-08]. (wł.).
  6. ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 4 maja 2002. [dostęp 2016-04-08]. (wł.).