Crataegus chlorosarca Maxim. – gatunek rośliny z rodziny różowatych (Rosaceae). Pochodzi z północnych i wschodnich obszarów Azji (Kamczatka, Sachalin, Japonia), jest uprawiany w różnych krajach świata (również jego kultywary[3]) jako roślina ozdobna. W Polsce jest praktycznie nieznany, znajduje się tylko w kolekcji niektórych ogrodów botanicznych, np. Ogrodu Botanicznego w Krakowie.
Pędy za młodu fioletowo-brązowe i gruczołowato owłosione, potem jasnobrązowe i gładkie z nielicznymi kolcami o długości 1–1,5 cm[4]. Pąki fioletowobrązowe, trójkątno-owalne, gładkie.
Pojedyncze, trójkątno-jajowate do szerokojajowatych, o rozmiarach 5–9 × 3–5 cm na ogonkach o długości 1–1,5 cm[4]. Są klapowane, zazwyczaj mają 3–5 par nieregularnych klap, brzeg blaszki jest ostro ząbkowany, wierzchołek ostro zakończony[4]. Posiadają sierpowate, błoniaste i gładkie przylistki o długości 5–8 mm o gruczołowato ząbkowanych brzegach.
Białe, zebrane w kwiatostan. Wyrastają na gładkich szypułkach o długości 2–6 mm. Mają średnicę 1–1,2 cm, dzwonkowate hypancjum, działki kielicha trójkątno-lancetowate o długości 2–3 mm, płatki korony niemal okrągłe, o rozmiarach 5–7 × 2–3 mm, pręcików 20[4]. Kwitnie od czerwca do lipca.
Owoc pozorny, podczas dojrzewania czerwony, po dojrzeniu czarny, zawierający 4 lub 5 nasion z wklęśnięciami na obu stronach[4]. Owoce dojrzewają we wrześniu.
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).