| Producent | |
|---|---|
| Wydawca |
Codemasters |
| Dystrybutor |
PL: MarkSoft[1] |
| Seria gier | |
| Projektant |
Visual Impact |
| Główny programista |
Craig Kelsall |
| Kompozytor |
Gerard Gourley |
| Data wydania |
listopad 1992[2] |
| Gatunek | |
| Tryby gry | |
| Język |
angielski |
| Wymagania sprzętowe | |
| Platforma | |
| Nośniki | |
| Kontrolery | |
| Poprzednia gra w serii | |
| Odbiór gry | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Crystal Kingdom Dizzy – przygodowa gra akcji wyprodukowana i wydana przez firmę Codemasters w 1992 roku na platformy Amiga, Amstrad CPC, Atari ST, Commodore 64 i ZX Spectrum. Jest to siódma z kolei gra z serii Dizzy[11].
Zgodnie z legendą, którą pamięta jedynie Grand Dizzy, jeśli skarby Zeffaru (kielich, korona i miecz[8]) zostaną usunięte z ich miejsc w Lodowym Pałacu, to świat czeka zagłada. Roztopieniu ulegnie Pałac i nastąpi wielka powódź. Okazuje się, że skarby faktycznie zostały usunięte z ich prawowitych miejsc i jedynym, która może uratować świat jest główny bohater gry – Dizzy[2].
Crystal Kingdom Dizzy jest połączeniem gry platformowej i gry przygodowej. Gracz steruje w niej głównym bohaterem o wyglądzie jajka[10]. Składa się ona z czterech etapów: wioski Yolkfolk, statku piratów, pustynnej wyspy i Lodowego Pałacu[3]. Na każdym z nich celem jest rozwiązanie szeregu zagadek logicznych, które skutkują możliwością dostania się do kolejnego etapu lub wygraniem całej gry (na ostatnim etapie). Gracz musi w tym celu znajdować różne przedmioty i używać ich we właściwych miejscach[3]. Wskazówki co do prawidłowej realizacji tych czynności można uzyskać poprzez interakcję z innymi postaciami występującymi w grze[4].
Gra została dobrze przyjęta przez prasę zajmującą się tematyką gier komputerowych. Otrzymała ona wysokie oceny i przychylne recenzje, a także wyróżnienie od czasopisma „Sinclair User”[5]. Była to pierwsza gra z serii, która wykorzystywała szerszą niż dotychczas paletę kolorów[6]. Stronę dźwiękową określono jako przeciętną[10]. Grę chwalono za grafikę, logiczne zagadki i długi czas rozgrywki[9]. Z drugiej zaś strony wskazywano na dużą wtórność w stosunku do poprzednich części serii[7][10]. Niemniej gra została uznana za najlepszą z dotychczasowych produkcji[9][10] i zdecydowanie wartą zagrania[4].
We wrześniu 1993 gra została uznana przez czytelników magazynu „Your Sinclair” za jedną ze 100 najlepszych w historii na ZX Spectrum. Gra znalazła się w tym zestawieniu na 70. miejscu[12].
