Cynodictis | |||
Bravard & Pomel, 1850 | |||
Okres istnienia: eocen–oligocen | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
Cynodictis | ||
Gatunki | |||
|
†Cynodictis – rodzaj wymarłego ssaka z rodziny amficjonów (Amphicyonidae)[1].
Rodzaj Cynodictis został nazwany i opisany przez Auguste’a Bravarda i Auguste’a Pomela w 1850 roku. Uznano go za przodka „psów”, które miały się podzielić na nowoczesne linie psowatych i ich krewnych[2]. Wyewoluował 40 mln lat temu z kunopodobnych zwierząt jak np. Miacis[2][3].
Cynodictis występował na terenach Eurazji od późnego eocenu do wczesnego oligocenu, ok. 37–28 mln lat temu[2][1][4].
Ssak małej wielkości; mierzył 60 cm, a w kłębie osiągał 30 cm[4][3]. Posiadał spiczastą kufę i smukłe ciało z gładką sierścią[4].
Żył na terenach trawiastych[4], żywiąc się głównie na gryzoniami czy jaszczurkami i również padliną[1]. Cynodictis kopał nory, co gwarantowało mu schronienie przed innymi większymi drapieżnikami[1].
Do rodzaju należą następujące gatunki[2]:
Cynodictis pojawił się w filmie dokumentalnym Wędrówki z bestiami, kiedy to samica broniła swe młode przed Indricotherium[4].