Cyrtophorinae | |||
Simon, 1895 | |||
Cyrtophora moluccensis | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Parvordo | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina |
Cyrtophorinae | ||
Synonimy | |||
|
Cyrtophorinae – podrodzina pająków z rodziny krzyżakowatych.
Charakterystycznymi cechami morfologicznymi tych pająków są: bulbus samca ze skręconym w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara embolusem oraz gruszkowate pólko przędne na wierzchołku kądziołków przędnych pary przednio-bocznej zredukowane do wstęgi w tylnej ich części[1].
Ponadto wykazują one synapomorfie behawioralne związane z budową sieci łownych. Są one zorientowane poziomo, tworzą bardzo gęstą siateczkę, a w ich budowie nie jest wykorzystywana przędza lepka[1][2].
Takson ten wprowadzony został w 1895 roku przez Eugène'a Simona jako plemię Cyrtophoreae w obrębie krzyżakowatych. Autor ten ustanowił je jako takson monotypowy, umieszczając w nim pojedynczy rodzaj Cyrtophora. Jednakże Simon potraktował wówczas Hentzia jako zsynonimizowany Cyrtophora[3], tymczasem później został on uznany za odrębny rodzaj pod wprowadzoną w 1903 roku przez Simona nazwą Mecynogea, jako że Hentzia okazała się być młodszym homonimem[4]. W ciągu XX wieku większość autorów umieszczała rodzaje Cyrtophora i Mecynogea w odrębnych podrodzinach, ten drugi często w Argiopinae[1]. Powrót do koncepcji Cyrtophorinae jako kladu obejmującego Cyrtophora i Mecynogea nastąpił w latach 80. XX wieku. W 1989 roku Jonathan A. Coddington dostarczył pierwszego dowodu morfologicznego wskazującego na ich monofiletyzm[5][1]. W przeciwieństwie do innych Araneoidea gruszkowate pólko przędne na wierzchołku kądziołków przędnych pary przednio-bocznej okazało się być u tych rodzajów zredukowane do wstęgi w tylnej ich części[5]. W 1997 roku Nikolaj Scharff i Jonathan A. Coddington dokonali analizy filogenetycznej krzyżakowatych, rozpoznając cztery cechy wspierające monofiletyzm Cyrtophorinae. Podrodzina ta zajęła w jej wynikach pozycję siostrzaną dla Argiopinae[1]. W tym samym roku Herbert Walter Levi zrewidował amerykańskich przedstawicieli Cyrtophorinae, wyróżniając dwa nowe rodzaje, Manogea i Kapogea[4]. Kolejny rodzaj, australijskiego Cyrtobill, wprowadzili w 2009 roku Volker W. Framenau i Nikolaj Scharff. W podrodzinie tej bywał także umieszczany afrykański Megaraneus, jednak Framenau i Scharff wskazali na błędność takiej klasyfikacji, wynikającą z niewykazywania przez niego charakterystycznych dla podrodziny cech budowy sieci[2].
Do podrodziny tej należy 66 opisanych gatunków[6], zgrupowanych w 5 rodzajach[2]: