DB-4
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
4 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu |
15 października 1940 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 x AM-37 |
| Moc |
995 kW każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
21,44 m |
| Długość |
14,88 m |
| Powierzchnia nośna |
66,70 m² |
| Masa | |
| Własna |
5782 kg |
| Użyteczna |
9000 kg |
| Startowa |
11325 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
560 km/h |
| Pułap |
11500 m |
| Zasięg |
2500 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 x karabin maszynowy wz. SzKAS kal. 7,62 mm
2 x działko wz. SzWAK kal. 20 mm 2000 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR | |
DB-4 – sowiecki bombowiec z początku 1940 roku. Miał być następcą modelu DB-3F, jednak nie wszedł do produkcji. Samolot w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym otrzymał nazwę ZBK-56. Wyprodukowano 5 sztuk.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Projektowanie samolotu rozpoczęto w drugiej połowie lat 30. XX wieku. Siergiej Iljuszyn postanowił użyć skrzydła i stabilizatora pionowego z DB-3, natomiast kadłub i ogon były zupełnie inne niż u poprzednika. Otrzymał nazwę ZBK-56. Był to górnopłat o konstrukcji metalowej i podwoziu chowanym w locie. Napęd stanowiły dwa silniki AM-37 o mocy 995 KM każdy. Planowano użyć silników M-120, jednakże ich produkcja opóźniała się. Oblot nastąpił pod koniec 1940 roku. Drugi prototyp został również wyposażony w silniki AM-37, choć miał otrzymać nowsze M-71. Właśnie problemy z silnikami były powodem opóźnień w pracy nad projektem.
Powstały ogółem dwa prototypy[1]. Próby fabryczne samolotu prowadzono od października 1940 roku, jednakże wykazały one niedopracowanie konstrukcji, tak że nie został skierowany do prób państwowych[1]. Po agresji Trzeciej Rzeszy na ZSRR projekt zawieszono, a następnie zakończono prace nad samolotem.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Władimir Kotielnikow: Ił-4. «Wozdusznyje kriejsiera» Stalina. Moskwa: Jauza / Kollekcyja / Eksmo, 2009, s. 80. ISBN 978-5-699-38276-7. (ros.).