| Indeks COSPAR |
2004-025C |
|---|---|
| Indeks NORAD |
28368 |
| Zaangażowani | |
| Model satelity |
Myriade |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
697 km[1] |
| Apogeum |
722 km[1] |
| Okres obiegu |
99 min[1] |
| Nachylenie |
98,3°[1] |
| Mimośród |
0,00176[1] |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
29 czerwca 2004 07:45 UTC |
| Koniec misji |
9 grudnia 2010 |
| Wymiary | |
| Kształt |
prostopadłościan |
| Wymiary |
0,6 × 0,6 × 0,85 m |
| Masa całkowita |
132,5 kg |
| Masa ładunku użytecznego |
50 kg |
DEMETER (ang. Detection of Electro-Magnetic Emissions Transmitted from Earthquake Regions) – francuski mały satelita naukowo-badawczy. Jego zadaniem było badanie zakłóceń w jonosferze spowodowanych głównie przez zjawiska naturalne (trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów), ale także przez działalność człowieka – linie wysokiego napięcia, transmisje radiowe na falach bardzo długich i średnich. Głównym organizatorem misji była francuska agencja kosmiczna CNES.
Satelita został wyniesiony na orbitę rakietą Dniepr z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie 29 czerwca 2004. Oprócz niego zostało wtedy wyniesionych kilka miniaturowych satelitów. Misję zaplanowano na dwa lata, została ona jednak przedłużona. W grudniu 2005 obniżono orbitę satelity do 660 km. Misja naukowa zakończyła się 9 grudnia 2010. DEMETER do tej pory pozostaje na orbicie okołoziemskiej.
Satelitę zbudowała firma EADS Astrium przy współudziale CNES. Był to pierwszy egzemplarz serii Myriade. Ma kształt prostopadłościanu o wymiarach 0,6 × 0,6 × 0,85 m. Jest stabilizowany trójosiowo. W skład systemu stabilizacji i kontroli wysokości wchodzą: szukacz gwiazd, trzy sensory Słońca, magnetometr, żyroskopy i koła reakcyjne. DEMETER został wyposażony w jeden dwuczęściowy rozkładany panel baterii słonecznych będący w stanie wygenerować ok. 200 W mocy. Akumulator litowo-jonowy ma pojemność 14 Ah. Masa startowa satelity wynosiła 132,5 kg, zaś na orbicie 129 kg. Napęd stanowią 4 silniczki o ciągu 1 N każdy, paliwem zaś jest hydrazyna.
Statek został wyposażony w autonomiczny system kontroli orbity (AOC), w skład którego wchodził odbiornik GPS. Zbieraniem i przetwarzaniem danych zajmował się transputer T805 pracujący z częstotliwością 20 MHz, pamięć masowa (oparta na układach EEPROM) miała pojemność 8 Gbit.