Data i miejsce urodzenia |
19 października 1929 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
30 czerwca 2018 |
Zawód, zajęcie |
prawniczka |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
Dagmar Burešová (ur. 19 października 1929 w Pradze[1], zm. 30 czerwca 2018 tamże[2]) – czeska prawniczka, adwokat, a także polityk, w okresie komunistycznym obrończyni w procesach politycznych, w okresie przemian czeska minister sprawiedliwości (1989–1990), przewodnicząca Czeskiej Rady Narodowej (1990–1992).
W 1952 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Karola w Pradze[3], po czym podjęła praktykę adwokacką. Reprezentowała matkę Jana Palacha (praskiego studenta, który w 1969 dokonał samospalenia w proteście przeciwko agresji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację) w procesie przeciwko komunistycznemu posłowi. Vilém Nový został wówczas pozwany za rozpowszechnianie fałszywych teorii na temat przyczyn samospalenia Jana Palacha. Broniła również wielu oskarżonych w procesach politycznych, reprezentowała m.in. Milana Kunderę[2][3]. Z racji tego zaangażowania była represjonowana, m.in. poprzez przesłuchania przez funkcjonariuszy StB czy zatrzymanie paszportu[2].
W grudniu 1989, w okresie przemian politycznych, została pierwszym niekomunistycznym ministrem sprawiedliwości Czech (w ramach Czechosłowacji). Działała w Forum Obywatelskim, w czerwcu 1990 w wolnych wyborach uzyskała mandat posłanki do Czeskiej Rady Narodowej[2]. Odeszła wówczas z ministerstwa, obejmując funkcję przewodniczącej czeskiego parlamentu, którą pełniła do 1992[3]. Po rozpadzie forum związała się z Ruchem Obywatelskim, który w 1992 nie uzyskał parlamentarnej reprezentacji. W 1996 bez powodzenia kandydowała do Senatu z rekomendacji KDU-ČSL. W późniejszych latach nie angażowała się politycznie, działała natomiast na rzecz ruchu skautowego[2]. Praktykę adwokacką zakończyła w 2008 z powodów zdrowotnych[4].
Była zamężna z lekarzem Radimem Burešem, z którym miała dwie córki[4]. W 2013 w miniserialu Gorejący krzew w reżyserii Agnieszki Holland w jej rolę wcieliła się Táňa Pauhofová[5].
Odznaczona Orderem Tomáša Garrigue Masaryka IV klasy (2002)[6] i Orderem Podwójnego Białego Krzyża II klasy (pośmiertnie, 2019)[7].