wieś | |
Zabytkowy kościół parafialny | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2006) |
632 |
Strefa numeracyjna |
59 |
Kod pocztowy |
76-231[2] |
Tablice rejestracyjne |
GSL |
SIMC |
0743327 |
Położenie na mapie gminy Damnica | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu słupskiego | |
54°31′44″N 17°19′00″E/54,528889 17,316667[1] |
Damno (kaszb. Damno lub Dãbno[3][4], niem. Dammen) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Damnica na Pobrzeżu Słowińskim. Wieś jest siedzibą sołectwa Damno w którego skład wchodzą również miejscowości Wiatrowo i Głodowo.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą gromady Damno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Nazwa, wzmiankowana po raz pierwszy w formie Dammen w 1335, ma pochodzenie słowiańskie i charakter topograficzny. Powstała przez dodanie do nazwy pospolitej dąb formantu -no[5]. Friedrich Lorentz odnotował formę nazwy w lokalnych gwarach słowińskich: Dą͂mnɵ wraz z nazwami mieszkańców: Dą͂mjȯu̯n, Dą͂mjȯu̯nkă „damnianin, damnianka”[6]. Niemiecka nazwa Dammen jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej[5]. Współczesna forma polska Damno oddaje wymowę słowińską[5].
Rada Języka Kaszubskiego proponuje kaszubską formę nazwy Damno[7].
We wsi znajduje się obiekt zabytkowy wpisany do rejestru państwowego:
Obiektem o znaczeniu historycznym jest: