Daniel Carroll (rugbysta)

Daniel Carroll
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Daniel Brendon Carroll

Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1888
Melbourne

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 1956
Nowy Orlean

Rugby union
Pozycja

łącznik ataku, środkowy ataku, skrzydłowy

Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
1903–1905 St Aloysius' College
1906–1908 St George RC
1908–1912 Nowa Południowa Walia 15 (27)
1912–1916 Stanford Cardinal
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
1908–1912  Australia 2 (3)
1913–1920  Stany Zjednoczone 3 (0)
Kariera trenerska
Lata Zespół
Stanford Cardinal
Multimedia w Wikimedia Commons
Wallabies z 1908 roku
Olimpijska reprezentacja USA z 1920 roku

Daniel Brendon Carroll (ur. 17 listopada 1888 w Melbourne, zm. 5 sierpnia 1956 w Nowym Orleanie) – rugbysta podczas kariery sportowej reprezentujący Australię i Stany Zjednoczone, dwukrotny złoty medalista olimpijski w tej dyscyplinie sportu i jedyny, który uczynił to w barwach dwóch państw.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na przedmieściach Melbourne we Flemington. Jego rodzina następnie przeniosła się do Sydney[1]. W trakcie australijskiej kariery sportowej grał w zespołach St. Aloysius College oraz St George RC, studiując jednocześnie stomatologię na uniwersytecie w Sydney[1][2][3]. Został także wybrany do stanowej drużyny Nowej Południowej Walii, w której rozegrał piętnaście spotkań[4], m.in. występując z nią przeciw Queensland oraz British and Irish Lions podczas ich tournée do Australii i Nowej Zelandii[1][5][6].

W latach 1908–1909 wziął udział w pierwszym w historii tournée reprezentacji Australii do Europy i Ameryki Północnej[7][8]. Zagrał także w odbywającym się wówczas turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1908[9]. W rozegranym 26 października 1908 roku na White City Stadium spotkaniu Australijczycy występujący w barwach Australazji pokonali Brytyjczyków 32–3[10]. Jako że był to jedyny mecz tych zawodów[11], oznaczało to zdobycie złotego medalu przez zawodników z Australazji[12][13][14].

W testmeczu zadebiutował w grudniu tego samego roku przeciw Walijczykom[15]. Znalazł się również w składzie Australijczyków podczas kolejnego tournée do Ameryki Północnej w 1912 roku[2], gdzie m.in. zagrał w jedynym testmeczu z USA[16]. Łącznie w reprezentacji Australii w latach 1908–1912 rozegrał zatem dwa oficjalne spotkania międzypaństwowe zdobywając trzy punkty[17].

Pozostał w Kalifornii[2] i studiując geologię na Stanford University[1] występował w latach 1912–1916 w sekcji rugby Stanford Cardinal[18], trenując również piłkę nożną[19]. Już w 1913 roku otrzymał powołanie do reprezentacji Stanów Zjednoczonych na spotkanie z All Blacks[20].

Podczas I wojny światowej służył w piechocie w AEF i otrzymał Krzyż Wybitnej Służby oraz Purpurowe Serce za walki we Francji[1][19]. W 1919 roku wystąpił w żołnierskich Inter-Allied Games[1].

Powrócił następnie na studia i ukończył je w 1920 roku, po czym został grającym trenerem Cardinal[1]. W tej samej roli uczestniczył z kadrą złożoną w większości ze studentów uniwersytetów Santa Clara, Berkeley i Stanford w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920[21][22]. W rozegranym 5 września 1920 roku na Stadionie Olimpijskim spotkaniu amerykańska drużyna pokonała faworyzowanych Francuzów 8–0[23]. Podobnie jak osiem lat wcześniej był to jedyny mecz tych zawodów[24][25], co oznaczało zdobycie złotego medalu przez zawodników z Ameryki Północnej[26][27].

Przeciw Francuzom zagrał także 10 października 1920 roku[28], co oznaczało, że łącznie w reprezentacji Stanów Zjednoczonych w latach 1913–1920 rozegrał trzy spotkania nie zdobywając punktów[17].

Studiował następnie na University of Oxford oraz w Royal School of Mines, a w 1921 roku związał się z firmą Standard Oil, w której pozostał do emerytury[1][19]. W 1927 roku poślubił Helen Warden, z którą miał syna Daniela, po jej śmierci w 1941 roku ożenił się zaś powtórnie[1].

Do World Rugby Hall of Fame został przyjęty w 2012 roku wraz z pozostałymi amerykańskimi złotymi medalistami w rugby union[29], zaś indywidualnie w roku 2016[30][31].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i Daniel Brendon Caroll. therugbyhistorysociety.co.uk. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)]. (ang.).
  2. ↑ a b c Daniel Carroll Athlete Biography. corporate.olympics.com.au. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-02)]. (ang.).
  3. ↑ Dan Carroll: rugby’s greatest Olympian. theroar.com.au. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)]. (ang.).
  4. ↑ HSBC Waratahs Representatives :: All-Time. waratahs.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2014-07-09]. (ang.).
  5. ↑ NSW Waratahs 0 v 3 British & Irish Lions. lionsrugby.com. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)]. (ang.).
  6. ↑ NSW Waratahs 0 v 8 British & Irish Lions. lionsrugby.com. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)]. (ang.).
  7. ↑ A century of Wallaby touring (part 1). irb.com. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  8. ↑ The First Wallabies – Tourists and Olympians. rfu.com. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)]. (ang.).
  9. ↑ Rugby football in the Olympics – 1908. rugbyfootballhistory.com. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)]. (ang.).
  10. ↑ The Fourth Olympiad London 1908 The Official Report. la84foundation.org. s. 179. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-16)]. (ang.).
  11. ↑ Wallaby Gold: 1908 Rugby Olympic champions. irb.com. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  12. ↑ London 1908 rugby men Results. olympics.com. [dostęp 2023-01-28]. (ang.).
  13. ↑ Rugby at the 1908 Summer Olympics; Rugby, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-01-28]. (ang.).
  14. ↑ Home Olympian Search – Male / Rugby Union / London 1908. corporate.olympics.com.au. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-02)]. (ang.).
  15. ↑ Wales 9 - 6 Australia. espnscrum.com. [dostęp 2014-01-05]. (ang.).
  16. ↑ United States of America 8 - 12 Australia. espnscrum.com. [dostęp 2014-01-05]. (ang.).
  17. ↑ a b Daniel Carroll @ espnscrum.com. espnscrum.com. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)]. (ang.).
  18. ↑ HISTORY. grfx.cstv.com. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-07)]. (ang.).
  19. ↑ a b c Daniel Carroll. olympedia.org. [dostęp 2023-01-28]. (ang.).
  20. ↑ United States of America 3 - 51 New Zealand. espnscrum.com. [dostęp 2014-01-05]. (ang.).
  21. ↑ Great Moments in Stanford Olympic History: Rugby Mania. gostanford.com. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-11)]. (ang.).
  22. ↑ RUGBY FOOTBALL AT THE OLYMPIC GAMES. library.la84.org. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-08)]. (ang.).
  23. ↑ France XV 0 – 8 United States of America. espnscrum.com. [dostęp 2014-01-05]. (ang.).
  24. ↑ Rugby football in the Olympics – 1920. rugbyfootballhistory.com. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)]. (ang.).
  25. ↑ Rugby at the 1920 Summer Olympics; Rugby, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-01-28]. (ang.).
  26. ↑ Antwerp 1920 rugby men Result. olympics.com. [dostęp 2023-01-28]. (ang.).
  27. ↑ Stanford Olympic Medalists From Antwerp. gostanford.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-01-05]. (ang.).
  28. ↑ France 14 - 5 United States of America. espnscrum.com. [dostęp 2012-09-15]. (ang.).
  29. ↑ USA Olympic teams inducted into Hall of Fame. irb.com. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-18)]. (ang.).
  30. ↑ World Rugby to add 12 inductees to Hall of Fame at grand opening. worldrugby.org. [dostęp 2016-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-24)]. (ang.).
  31. ↑ 2016 Inductee: Daniel Carroll. worldrugby.org. [dostęp 2017-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-25)]. (ang.).