Daniele Farlati
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
Daniele Farlati (ur. 22 lutego 1690 w San Daniele del Friuli, zm. 25 kwietnia 1773 w Wenecji) – włoski jezuita i historyk chrześcijaństwa.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z prowincji Udine. Po ukończeniu studiów w Gorycji, w 1707 wstąpił w Bolonii do zakonu jezuitów. Przez pięć lat pracował jako nauczyciel w kolegium jezuickim w Padwie. Stamtąd wyjechał do Rzymu, gdzie ukończył studia teologiczne i został wyświęcony na księdza. Do Padwy powrócił w 1722, gdzie podjął współpracę z o. Filippo Riceputim. Riceputi od 1720 pracował w Padwie nad historią Kościoła w dawnej prowincji Illyricum. Przez kolejne dwadzieścia lat Farlati i Riceputi prowadzili kwerendę w bibliotekach i archiwach szukając materiałów na temat Ilyrii. W trakcie pracy nad dziełem zmarł Riceputi, a miejsce współpracownika Farlatiego zajął o. Jacopo Coleti. Pierwszy tom Illyricum Sacrum, ukazał się w 1751 w Wenecji. Przedstawiał dzieje Kościoła salonickiego do IV w. W trakcie pracy nad piątym tomem Farlati zmarł, dzieło dokończył jego asystent. Po śmierci Farlatiego ukazało się jeszcze trzy tomy dzieła, ostatni w 1818.
Illyricum Sacrum
[edytuj | edytuj kod]- Ecclesia Salonitana, ab ejus exordio usque ad saeculum quastum aerae Christianae. (1751)
- Ecclesia Salonitana, a quarto saeculo aerae Christianae usque ad excidicem Salonae. (1753)
- Ecclesia Spalatensis olim Salonitana (1765)
- Ecclesia suffraganeae metropolis Spalatensis (1769)
- Ecclesia Jadertina (1775)
- Ecclesia Ragusina (1800)
- Ecclesia Diocletana, Antibarensis, Dyrrhachiensis, et Sirmiensis (1817)
- Ecclesia scopiensis, sardicensis, marcianopolitana, schridensis et ternobensis. (1818)