Dariusz Kołodziejczyk

Ten artykuł dotyczy historyka dyplomacji. Zobacz też: Dariusz Kołodziejczyk – polityk i przedsiębiorca.
Dariusz Włodzimierz Kołodziejczyk
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

25 maja 1962
Warszawa

Profesor nauk humanistycznych w zakresie historii
Specjalność: historia dyplomacji
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1990 – nauki historyczne
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

2001

Profesura

2013

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

od 1988

Instytut

Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego

Stanowisko

dyrektor

Okres zatrudn.

2012–2016

Dariusz Włodzimierz Kołodziejczyk (ur. 25 maja 1962 w Warszawie) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Warszawskiego, profesor Instytutu Historii PAN. Dyrektor Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego w kadencji 2012–2016.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie historyka Ryszarda Kołodziejczyka i Ireny Wiktorii ze Skulimowskich (1928–2020)[1]. W 1986 ukończył studia w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1990 uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie rozprawy pt. Ejalet kamieniecki 1672–1699. Studium z dziejów panowania tureckiego na Podolu, a w 2001 stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie pracy pt. Ottoman-Polish Diplomatic Relations. Jest uczniem Mariana Małowista, Antoniego Mączaka i Halila Inalcika.

Od 1988 jest zatrudniony w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego jako kolejno: asystent stażysta, asystent, starszy asystent, adiunkt i od 2003 profesor UW, tytuł profesora uzyskał w 2013. Od 1996 pełni funkcję sekretarza naukowego Instytutu Historycznego UW, a od 2002 pełnomocnika dyrektora ds. kontaktów zagranicznych. W 2012 r. został dyrektorem (kadencja 2012–2016). Od 2010 jest zatrudniony także jako profesor w Instytucie Historii PAN.

W latach 1991–1992 pracował jako research associate w Harvard University Ukrainian Research Institute, a w latach 1994–1995 w Nahost-Institut na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. Jesienią 2004 był visitng associate professor na University of Notre Dame.

W 2012 został wyróżniony Nagrodą Prezesa Rady Ministrów „za osiągnięcia naukowe lub artystyczne w tym za wybitny dorobek naukowy lub artystyczny” (przyznaną za rok 2011)[2].

Specjalizuje się w historii dyplomacji, historii nowożytnej Polski i historii powszechnej z zakresu XVI–XVIII wieku oraz historii Turcji i stosunków polsko-tureckich.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Ksawery Pruszyński, Publicystyka, t. 1–2, wybór tekstów Gotfryd Pyka i Janusz Roszko komentarz D. Kołodziejczyk, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1990.
  • Podole pod panowaniem tureckim. Ejalet Kamieniecki 1672–1699, Warszawa: „Polczek” 1994.
  • Ottoman-Polish Diplomatic Relations (15th–18th century). An Annotated Edition of 'Ahdnames and Other Documents, Leiden: Brill 2000.
  • Turcja, Warszawa: „Trio” 2000 (wyd. 2 2011).
  • Jean-Paul Roux, Historia Turków, przeł. Krystyna Dąbrowska, posłowie Dariusz Kołodziejczyk, Gdańsk: „Marabut” 2003.
  • Defter-i Mufassal-i Ejalet-i Kamanice: The Ottoman Survey Register of Podolia (ca. 1681), t. 1–2, Text, translation, and commentary Dariusz Kołodziejczyk, Cambridge, MA: distr. by Harvard University Press for the Harvard Ukrainian Research Institute 2004.
  • Inner lake or frontier? The Ottoman Black Sea in the sixteenth and seventeenth centuries [w:] Enjeux politiques, économiques et militaires en Mer Noire (XIV–XXI siècles): études à la mémoire de Mihail Guboglu, sour la dir. de Faruk Bilici, Ionel Cândea, Anca Popescu, Braïla: Musée de Brăila – Éditions Istros 2007.
  • Orzeł i półksiężyc. 600 lat polskiej publicystyki poświęconej Turcji, wspólnie z Adamem Balcerem i Natalią Królikowską, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Warszawa 2014[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2024-04-16].
  2. ↑ Nagroda Prezesa Rady Ministrów (za 2011). [dostęp 2013-09-26].
  3. ↑ Adam Balcer. lubimyczytac.pl. [dostęp 2021-08-16].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]