Dariusz Rosati

Dariusz Rosati

Dariusz Rosati (2019)
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1946 Radom
Minister spraw zagranicznych
Okres	od 29 grudnia 1995 do 31 października 1997
Poprzednik	Władysław Bartoszewski
Następca	Bronisław Geremek
Członek Rady Polityki Pieniężnej
Okres	od 1998 do 2004
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Dariusz Kajetan Rosati (ur. 8 sierpnia 1946 w Radomiu jako Gaetano Dario Rosati) – polski ekonomista i polityk pochodzenia włoskiego, profesor nauk ekonomicznych, minister spraw zagranicznych (1995–1997), członek Rady Polityki Pieniężnej (1998–2004), poseł do Parlamentu Europejskiego VI i VIII kadencji (2004–2009, 2014–2019), poseł na Sejm VII i IX kadencji (2011–2014, 2019–2023).

Życiorys

Młodość

Jego ojciec, Włoch Angelo, przebywał w obozie jenieckim. Po wyzwoleniu zamieszkał w Łodzi. Matka, Polka Wanda^[1], przebywała na robotach przymusowych w Niemczech. Jego rodzice rozwiedli się wkrótce po jego narodzinach, ojciec wyjechał do Francji. Gdy Dariusz Rosati miał dziesięć lat, matka w jego imieniu zrezygnowała z jego włoskiego obywatelstwa, a także spolszczyła i przestawiła kolejność jego imion^[2].

Wykształcenie i praca naukowa

Dariusz Rosati (2010)

Jest absolwentem XXII Liceum Ogólnokształcącego im. Jose Marti w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. Równolegle przez kilka lat studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim^[2].

Po uzyskaniu tytułu zawodowego magistra nauk ekonomicznych w 1969 rozpoczął pracę w SGPiS jako asystent. W 1973 obronił pracę doktorską, w 1978 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk ekonomicznych. W 1990 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk ekonomicznych. Specjalizuje się w dziedzinie polityki makroekonomicznej, integracji europejskiej, finansów i handlu międzynarodowego.

W latach 1970–1990 odbywał staże naukowe, m.in. we Francji, w Wielkiej Brytanii, w USA i na Węgrzech. Był wielokrotnie ekspertem organizacji międzynarodowych: (UNIDO, Bank Światowy, Komisja Europejska, Międzynarodowa Organizacja Pracy). W latach 1986–1987 był profesorem wizytującym na Uniwersytecie w Princeton w USA. W 1985 założył i zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Gospodarki Światowej w SGPiS, a następnie dyrektora Instytutu Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego.

Działalność polityczna i publiczna

W latach 1962–1973 należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej, a od 1964 do 1973 był członkiem Zrzeszenia Studentów Polskich, sprawując funkcję wiceprzewodniczącego Rady Uczelnianej ZSP SGPiS. W latach 1966–1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[1]. W 1968 został członkiem egzekutywy podstawowej organizacji partyjnej przy Wydziale Handlu Zagranicznego SGPiS, a od 1972 do 1976 był II sekretarzem POP na tym wydziale^[1]. W latach 1979–1985 wchodził w skład egzekutywy komitetu uczelnianego PZPR w SGPiS, a od 1981 do 1985 pełnił funkcję jego I sekretarza^[1][2]. Od 1987 do 1990 uczestniczył w pracach Komisji ds. Reformy Gospodarczej, a w latach 1988–1989 był członkiem zespołu doradców ekonomicznych prezesa Rady Ministrów. W wyborach parlamentarnych w 1989 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatora w województwie warszawskim.

Na przełomie lat 80. i 90. był jednym z członków rady nadzorczej FOZZ. W latach 1991–1995 pracował w Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ w Genewie jako szef sekcji krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Od 1994 do 1997 zasiadał w Radzie Strategii Gospodarczej przy Radzie Ministrów. Od grudnia 1995 do października 1997 zajmował stanowisko ministra spraw zagranicznych, od 1998 do 2004 zasiadał w Radzie Polityki Pieniężnej I kadencji. Od maja 2003 do września 2005 pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie.

Został członkiem Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (1969), a także European Economic Association i European Association of Comparative Economic Studies. W latach 1998–2001 zasiadał w radzie nadzorczej International Exchange Program (IREX) w Waszyngtonie, a w latach 1999–2010 był członkiem Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN. W 2001 został członkiem grupy doradców ekonomicznych przewodniczącego Komisji Europejskiej Romano Prodiego. Do maja 2006 zasiadał w radzie nadzorczej Warszawskiej Grupy Inwestycyjnej Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych. Autor ponad 260 prac naukowych wydanych w języku polskim, angielskim, rosyjskim i innych.

W wyborach europejskich w 2004 startował z listy Socjaldemokracji Polskiej w okręgu nr 4 obejmującym Warszawę, uzyskując mandat deputowanego^[3], otrzymując 76 834 głosy.

W listopadzie 2007 IPN podał, że Dariusz Rosati w 1968 został zarejestrowany przez Departament I MSW jako kandydat na tajnego współpracownika kryptonim „Kajtek”, w 1976 w kategorii „zabezpieczenie”, a w 1978 jako kontakt operacyjny o pseudonimie „Buyer”^[4]. Z kolei w 1985 został zarejestrowany w Departamencie II MSW (kontrwywiad) w kategorii „kandydat”, a listopadzie 1989 w kategorii „zabezpieczenie”^[1][5]. W lipcu 2007 europoseł złożył oświadczenie, w którym zaprzeczył, by współpraca wykraczała poza sporadyczne kontakty^[6]. Jego oświadczenia lustracyjne nie były kwestionowane przez rzecznika interesu publicznego ani prokuratora IPN^[1].

W 2009 stanął na czele ruchu politycznego Porozumienie dla Przyszłości, skupiającego m.in. SDPL, Partię Demokratyczną i Zielonych^[7]. Z jego listy w wyborach do Parlamentu Europejskiego ubiegał się o reelekcję. Koalicyjny Komitet Wyborczy PdP – CentroLewica nie przekroczył progu wyborczego.

W 2011 podjął współpracę z Platformą Obywatelską, biorąc udział w konwencji rocznicowej tego ugrupowania^[2]. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku został wybrany z listy PO na posła do Sejmu, zdobywając 59 562 głosy^[8]. W Sejmie VII kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Finansów Publicznych. W wyborach europejskich w 2014 również z ramienia Platformy Obywatelskiej uzyskał mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji^[9]. W PE został członkiem frakcji Europejska Partia Ludowa (Chrześcijańscy Demokraci), Komisji ds. Gospodarczych i Monetarnych (ECON), Delegacji do Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE (DACP) zajmującej się relacjami z krajami Afryki, Karaibów i Pacyfiku. W 2016 został koordynatorem i rzecznikiem frakcji Europejskiej Partii Ludowej w Komisji śledczej do zbadania zarzutów naruszenia prawa Unii i niewłaściwego administrowania w jego stosowaniu w odniesieniu do prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania (PANA), w 2017 przewodniczącym Delegacji do Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia UE-Ukraina (D-UA), a w 2018 członkiem Komisji Specjalnej ds. Przestępstw Finansowych, Uchylania się od Opodatkowania i Unikania Opodatkowania (TAX3). Został również członkiem Delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego EuroNest (DEPA), zajmującej się kwestią współpracy UE z krajami Partnerstwa Wschodniego^[3].

26 lutego 2016 został członkiem zespołu doradców ekonomicznych PO^[10]. W wyborach europejskich w 2019 jako kandydat Koalicji Europejskiej nie uzyskał reelekcji^[11]. W wyborach krajowych w tym samym roku ponownie uzyskał natomiast mandat poselski, kandydując z ramienia Koalicji Obywatelskiej w okręgu warszawskim i otrzymując 25 061 głosów^[12]. W 2021 został członkiem PO^[13]. Nie kandydował w wyborach parlamentarnych w 2023^[14].

Życie prywatne

Żonaty (od 1971) z projektantką mody Teresą Rosati, ma dwoje dzieci: Marcina i Weronikę^[2].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1989)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1981)
• Odznaka honorowa „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej” (2003)^[15]
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, 1997)^[16]
• Krzyż Wielki Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa, 1997)^[17]

Przypisy

1. Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2020-08-10].
2. Michał Krzymowski. Rodzina Rosatich. „Wprost”. Nr 25, s. 24–25, 2011. 
3. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2018-07-09].
4. Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-10-14].
5. Akta IPN: Siwiec, Rosati, Libicki współpracowali z SB. gazeta.pl, 19 listopada 2007. [dostęp 2011-06-11].
6. Oświadczenie. rosati.pl, 8 lipca 2007. [dostęp 2011-06-11].
7. Centrolewica się jednoczy. rp.pl, 1 lutego 2009. [dostęp 2011-06-11].
8. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2014-05-27].
9. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-05-27].
10. Nowa Platforma – najważniejsze decyzje Rady Krajowej PO. platforma.org, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26].
11. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-30].
12. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-16].
13. Rada Krajowa: Posłowie i Senatorowie. platforma.org, 9 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-11].
14. Tych polityków nie zobaczymy już w Sejmie i Senacie. Są wśród nich znane twarze. onet.pl, 23 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-28].
15. Lista odznaczonych (2003–2018). nbp.pl. [dostęp 2024-04-15].
16. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 7 kwietnia 1997. [dostęp 2024-04-15]. (wł.).
17. Apdovanotų asmenų duomenų bazė. lrp.lt. [dostęp 2020-10-22]. (lit.).

Bibliografia

• Prof. dr hab. Dariusz Rosati, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-04-04] .
• Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2021-12-11].
• Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2024-04-15].

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000116206773
• VIAF: 36491339
• LCCN: no93038065
• GND: 170345459
• SUDOC: 081852401
• NKC: osd20231178147
• NTA: 128267313
• BIBSYS: 90614048
• CiNii: DA15505102
• PLWABN: 9810539749405606
• NUKAT: n95200429
• J9U: 987007332324505171
• LNB: 000116881
• NSK: 000265278

Identyfikatory zewnętrzne:

• identyfikator osoby w serwisie „Nauka Polska”: 66836
• Ludzie Nauki: bYqMA58P9fA