prawozapolowy | |||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
David Gene Parker | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
Cobra | ||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
9 czerwca 1951 | ||||||||||||||
Odbijał |
lewą | ||||||||||||||
Rzucał |
prawą | ||||||||||||||
Debiut |
12 lipca 1973 | ||||||||||||||
Ostatni występ |
2 października 1991 | ||||||||||||||
Statystyki | |||||||||||||||
Średnia uderzeń |
0,290 | ||||||||||||||
Home runy |
339 | ||||||||||||||
Uderzenia |
2712 | ||||||||||||||
RBI |
1493 | ||||||||||||||
Kariera klubowa | |||||||||||||||
|
David Gene Parker (ur. 9 czerwca 1951) – amerykański baseballista, który występował na pozycji prawozapolowego przez 19 sezonów w Major League Baseball.
Parker został wybrany w czternastej rundzie draftu 1970 roku przez Pittsburgh Pirates i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Charleston Charlies, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W MLB zadebiutował 12 lipca 1973 w meczu przeciwko Chicago Cubs[3][4]. W sezonie 1977 po raz pierwszy w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd i miał najwięcej w lidze uderzeń (215), zdobytych double'ów (44) i najlepszą średnią uderzeń (0,338), a w głosowaniu do nagrody MVP National League zajął 3. miejsce za Gregiem Luzinskim z Philadelphia Phillies i George'em Fosterem z Cincinnati Reds[3][5]. Rok później został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem przy statystykach BA 0,334 (1. wynik), SLG (0,585) (1. wynik), 194 H (4. wynik), 102 R (3. wynik), 12 triples (2. wynik w lidze)[6][7]. W sezonie 1979 wystąpił w World Series, w których Pirates pokonali Baltimore Orioles w siedmiu meczach[8].
W grudniu 1983 przeszedł jako wolny agent do Cincinnati Reds[1]. W 1985 zwyciężył w klasyfikacji pod względem zaliczonych RBI (125) i zdobytych double'ów (42) i uzyskał piątą w lidze średnią uderzeń (0,312), a w głosowaniu do nagrody MVP zajął drugie miejsce za Williem McGee z St. Louis Cardinals[9][10]. Będąc zawodnikiem Reds przyznał się, iż na początku lat osiemdziesiątych zażywał kokainę[11].
Po przejściu do Oakland Athletics (zwycięzca w World Series w 1989), a następnie do Milwaukee Brewers występował głównie jako designated hitter[12][13]. Grał jeszcze w California Angels i Toronto Blue Jays, w którym zakończył karierę[1][3].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
MVP National League | 1978 | [6] |
7× All-Star | 1977, 1979, 1980, 1981, 1985, 1986, 1990 | [3] |
All-Star Game MVP | 1979 | [14] |
3× Gold Glove Award | 1977, 1978, 1979 | [15] |
3× Silver Slugger Award | 1985, 1986, 1990 | [16] |